Úrval - 01.10.1946, Blaðsíða 27

„UPP Á HÆSTA TINDINN"
25
hreyfingarlaus. Hann var í 28-
126 feta hæð. Aðeins fáa metra
fyrir ofan hann byrjað næstum
snjólaus, aflíðandi pýramídahlið
Everest og tæp 1000 fet þar fyr-
ir ofan blasti hið heillandi tak-
mark við augum hans.
Einhvernveginn tókst Norton
og Somervell að klöngrast niður
til félaga sinna. Báðir höfðu
lagt fram alla krafta sína.
Mallory sárnaði mjög að
fyrsta tilraun sín skyldi mis-
heppnast, og einsetti sér að
reyna aftur. Everest var fjall
Mallorys, frekar en nokkurs
annars. Hann hafði rutt leiðina
upp að því; eldlegur áhugi hans
hafði verið driffjöðrin í hverri
ferð; að komast upp á tindinn
var hinn mikli draumur lífs
hans.
Félagi hans var Andrew Irv-
ine, ungur kappræðari frá Ox-
ford. Þeir lögðu upp frá Norður-
hrygg og fóru hratt yfir. Að
kvöMi annars dags komu þeir
í sjöttu bækistöð. Þeir ákváðu
að nota súrefnisgeyma síðasta
áfangann. Burðarmennirnir sem
síðast yfirgáfu sjöttu bækistöð
þetta kvöld færðu þær fréttir að
báðir f jallgöngumennirnir hefðu
verið vel á sig komnir og von-
djarfir.
Aðeins einn maður átti eftir
að líta þá Mallory og Irvine úr
fjarska.
Hinn 8. júní lagði N. E. Odell
jarðfræðingur, sem nóttina áður
hafði verið í fimmtu bækistöð,
af stað uppí sjöttu bækistöð
með bakpoka fullan af matvæl-
um. Þunn, grá þokuslæða hjúp-
aði efri hluta fjallsins, og Odell
gat aðeins séð tiltölulega
skammt framundan sér. Von
bráðar var hann kominn upp á
litla klettasnös í um 26000 feta
hæð. Allt í einu létti þokunni og
tindurinn blasti við honum. Hátt
uppi sá hann tvo litla hnoðra
bera við himinn, ekki meira en
800 fet fyrir neðan efsta tind-
inn. Hann horfði á hnoðrana
mjakast hægt upp á við. Svo
lagðist þokan aftur yfir og þeir
hurfu sjónum.
Odell hélt áfram upp í sjöttu
bækistöð með matvælin, og síðan
enn hærra til að gá að Mallory
og Irvine. En tindurinn var
hjúpaður móðu og hvergi sást
til fjallamannanna. Morguninn
eftir lagði hann enn af stað frá
sjöttu bækistöð. Hann leitaði
fram og aftur og kallaði unz
hann var að þrotum kominn.
En eina svarið sem hann fékk
var gnauðið í vindinum. Fram