Úrval - 01.10.1946, Qupperneq 114

112
tfRVAL
hennar var enn hin sama: að
stofna skóla, þar sem hún gæti
kennt ungum, óspilltum börnum
að skapa fegurð með hreyfing-
unum einum. Hún stofnaði skóla
í Berlín, flutti hann til Parísar,
síðan til London og svo aftur
til Parísar. Hún kom aftur heim
til Ameríku árið 1908.
Þetta voru hamingjuár. Hún
eignaðist barn með hinum gáf-
aða leiktjaldamálara Gordon
Craig, og annað barn með unn-
usta sínum, er hún kallaði Loh-
engrin.
En konan, sem gaf sig svo
fullkomlega á vald listarinnar
og lífsins, gat ekki orðið ham-
ingjusöm til lengdar. Sorgin
sótti hana heim, þegar bifreið,
sem bæði börnin hennar voru
í, rann út í Signufljót.
Hún kom aftur til Ameríku
árið 1915 og setti þar skóla á
stofn. En viðtökurnar voru ekki
sem beztar, og að lokum varð
hún að beiðast fjárhagslegrar
aðstoðar í dagblöðunum, til
þess að geta greitt 12 þús. dala
skuld og fargjald til Napoli.
Hún var aftur stödd í New
York 1917. Hún dansaði í Met-
ropolitanleikhúsinu og var á-
kaft fagnað. En í samkvæmi
einu varð Lohengrin gripinn
afbrýðiæði og svifti dúknum
af veizluborðinu, með þeim af-
leiðingum, að þúsund dala verð-
mæti eyðilagðist. Isadora varð
að selja gimsteina sína og loð-
kápu til þess að geta komið
nemendum sínum fyrir í Long
Beach.
Árið 1921 bauð Sovétstjórn-
in Isadoru að koma til Rúss-
lands. Irma, ein af nemendum
Isadora, sem ávalt reyndist
henni trygg, hefir skýrt frá lífi
hennar í Rússlandi, og farist
það vel. Engin nema Isadora
hefði vogað að stofna skóla
fyrir ungbörn í slíkri ringulreið,
félaus og matarlaus, í óupphit-
uðu húsi, sem stjórnin fékk
henni til umráða.
Loks fór Isadora í ferðalag
um sveitirnar til þess að afla
fjár, og var nærri dauð úr
hungri. Og alltaf var hinn ungi,
rússneski eiginmaður hennar,
brjálaða skáldið Essenine, að
kvelja hana með mislyndi sínu,
ást og fyrirlitningu á víxl.
Þetta var sú Isadora, sem
símaði til mín og sagði að sig
langaði að koma til Ameríku
með tuttugu og fimm rússnesk
börn. Ég gerði það sem ég gat,
tii þess henni mætti takast