Úrval - 01.11.1954, Side 79

STÖRMEISTARAR SKÁKLISTARINNAR
77
fjórum. Keppnin stóð frá klukk-
an 8 að kvöldi til 6 að morgni
og mun hafa orðið Alekhine
harðsóttari en hann bjóst við,
því að hann hafði reiknað með
að henni yrði lokið klukkan 2.
Annað fjöltefli tefldi hann við
10 beztu skákmenn landsins,
vann hann 8, tapaði 1 og gerði
eitt jafntefli. Sá sem vann Alek-
hine var Hannes Hafstein, á-
gætur skákmaður, sem nú er
látinn. Jafnteflið gerði Einar
Þorvaldsson.
Eftir 1930 gerðist Alekhine
drykkfelldur. Það var tilraun
til að létta þá ofurmannlegu
byrði, sem hann lagði á sig bæði
andlega og líkamlega. Hann var
á sífelldum ferðalögum, frá
einni keppni til annarrar og
unni sér aldrei nægilegs svefns.
Hann tók þátt í þúsund skák-
mótum eða jafnmörgum og
Lasker og Capablanca til sam-
ans. Drykkjuskapurinn lamaði
hann. Nýir keppinautar komu
fram. Ungir menn þola að tapa,
en ef heimsmeistari tapar er
öllu glatað. Alekhine barðist
örvæntingarfullri baráttu við að
halda velli, en enginn má sköp-
um renna, og 1935 varð hann
að láta heimsmeistaratitilinn af
hendi við Hollendinginn dr.
Euwe. Alekhine var þá 42 og
Euwe 34. Síðasta dag keppn-
innar voru áhorfendur 2000.
Klukkan 11 reis Alekhine á fæt-
ur, benti með skjálfandi hendi
á skákborðið og kvaðst gefa
skákina. Myndaljósin blossuðu,
kvikmyndavélarnar suðuðu og
fagnaðarlætin skullu yfir skák-
meistarana, sem stóðu í miðjum
salnum, báðir með tárin í aug-
unum.
Alekhine var orðinn drykkju-
maður og það er ekkert leynd-
armál, að hann mætti oft ölv-
aður til keppni. En jafnvel
þannig á sig kominn tefldi hann
betur en flestir aðrir. Eftir
ósigurinn fyrir dr. Euwe fór
Alekhine í bindindi og tókst að
halda það í nokkur ár, og 1937
sigraði hann Euwe og varð aft-
ur heimsmeistari — og er slíkt
einsdæmi í skáksögunni. En
svo tók aftur að halla undan
fæti fyrir Alekhine, hann varð
sem skuggi af sjálfum sér og
hneigðist til eiturlyfja. Lýsing
portúgalska skákmeistarans
Lupi af síðustu fundum þeirra
er átakanleg. Það var kvöld í
Lissabon 1946. Alekhine stóð á
tröppunum þegar Lupi kom
heim. „Hann greip skjálfandi
höndum í frakkakraga minn og
sagði með rödd sem ég gleymi
aldrei: Lupi, einveran er að
drepa mig. Eg verð að finna líf
í kringum mig. Ég er búinn
að gatslíta gólffjölunum í her-
berginu mínu. Farðu með mig
á einhvern næturklúbb.“ Þar
sátu nú þessir tveir vinir og
hlustuðu á þunglyndislega
tangóa. Það var í síðasta skipti
sem Alekhine fann líf í kring-
um sig. Tveim dögum seinna
var Lupi vakinn; eitthvað hafði
komið fyrir ,,dr. Alex“. I hótel-