Úrval - 01.11.1954, Síða 91

JÁTVARÐUR SIGURSÆLI
89
ir.“ Lovísa var yfir sig hrifin
og beið með eftirvæntingu þess
sem næst mundi gerast.
Kötturinn reis á fætur og
gekk hægt að öðrum gafli sóff-
ans, settist þar aftur og hlust-
aði dáiitla stund; og allt í einu
stökk hann niður á gólfið og
upp á píanóbekkinn við hliðina
á henni. Þar sat hann og hlust-
aði frá sér numinn á sonnett-
una, og nú var hann ekki leng-
ur eins og í leiðslu, heldur sat
uppréttur og starði með stórum,
gulum augunum á fingur Lo-
vísu.
,,Jæja, svo að þú ert kominn
hingað til mín!“ sagði hún um
leið og hún sló á síðustu nótuna.
Hún strauk kettinum. ,,Þetta lag
var eftir Liszt,“sagði hún. ,,Sum
lögin hans eru ósköp ómerkileg,
en stundum tókst honum líka
vel upp.“
Síðan fór hún að leika næsta
lag, en það var ,,Kinderszenen“
eftir Schumann.
En þá brá svo við, að kött-
urinn flutti sig aftur yfir á sóff-
ann. Hann hafði verið svo snar
í snúningum, að hún vissi ekki
fyrr en hann var horfinn af
bekknum. Kötturinn virtist að
vísu hlusta á músikina, en ekki
af eins mikilli hrifningu og áð-
ur, þegar hún var að leika lag-
ið eftir Liszt.
„Hvað er að?“ spurði hún.
„Hvað er að Schumann? Hvers
vegna ertu svona hrifinn af
Liszt?“ Kötturinn starði á hana
gulum augunum, og í miðju
sjáaldrinu voru tvö kolsvört
strik.
„Það er víst bezt að ég breyti
söngskránni úr því að þú ert
svona hrifinn af Liszt. Eg skal
spila eitt lag eftir hann fyrir
þig.“
Hún reyndi að rif ja upp fyrir
sér eitthvert fallegt lag; svo
fór hún að leika „Der Weih-
nachtsbaum". Hún fylgdist nú
vel með kettinum, og það leið
ekki á löngu áður en kippir
komu í veiðihárinn. Kötturinn
stökk niður á gólfið, gekk
hægt að hljóðfærinu og hoppaði
síðan upp á bekkinn og settist
við hliðina á henni.
JÁTVARÐUR kom rétt í þessu
inn í herbergið.
„Játvarður!“ hrópaði Lovísa
og þaut upp. „Elsku Játvarður!
Nú get ég sagt þér fréttir!“
„Hvað gengur nú á?“ sagði
hann. Hann var rjóður og
sveittur. —
„Það er út af kettinum!“
sagði Lovísa og benti á kisu,
sem sat enn á píanóbekknum.
„Bíddu bara þangað til ég er
búin að segja þér alla söguna!“
„Ég hélt að þú ætlaðir að fara
með köttinn til lögreglunnar.“
„Hlustaðu nú á mig, Játvarð-
ur! Þetta er svo afskaplega
spennandi. Kötturinn er músík-
alskur!u
„Mér þykir þú segja fréttir.11
„Þessi köttur hefur yndi af
músík, og hann skilur hana
líka.“