Úrval - 01.02.1955, Page 55

Úrval - 01.02.1955, Page 55
HOLLRÁÐ 53 einn og yfirgefinn. En þá komu mér orð móður minnar í hug, eins og þau hefðu verið töluð til mín á þessari stundu. Þau komu eins og ljósgeisli og vöktu hjá mér þá trú, að framtíðin bæri von í skauti sér, jafnvel fyrir munaðarlausan dreng. Amma mín var með allra minnstu konum, sem ég hef þekkt, en þrek hennar var ótrú- legt. Skömmu eftir þetta fór hún með mig og systur mína til Los Angeles. Þar lauk ég barnaskólanámi og fór í mennta- skóla, en vann jafnframt fyrir mér, fyrst sem vikadrengur á heimili, síðan við að bera letur- blý í prentsmiðju. Eitt sumar fékk ég vinnu við gólfdúkalagn- ingu. Ég var ánægður með lífið. I lok síðasta vetrar míns í menntaskóla fékk ég fyrstu al- varlegu kynni mín af kynþátta- misrétti. I skólanum voru þá aðeins örfáir negradrengir og allir höfðu umgengizt okkur sem einstalkinga, en ekki sem sérstakan kynþátt. Bag nokk- urn voru efstu bekkingar sam- ankomnir til að hlýða á þegar lesin voru upp nöfn þeirra, sem kosnir höfðu verið í heiðursfé- lag styrkþega í öllum skólum borgarinnar. Af því að ég var hæstur í mínum bekk, taldi ég víst, að nafn mitt yrði lesið upp. En það fór á annan veg. Nafn mitt var aldrei lesið upp. Allir litu á mig, því að allur bekkur- inn bjóst við að ég yrði kosinn. Þegar mér varð ljóst hver á- stæðan var, fann ég til auð- mýkingar sem ég hafði aldrei kynnzt áður. Þegar við fórum út úr salnum, mæltu þekkjar- bræður mínir og einn eða tveir kennarar til mín huggunarorð- um, en stolt mitt var sært djúpu sári. í reiði ákvað ég að fara úr skólanum og hætta námi. En þá komu mér í hug orð móð- ur minnar: „Ralph, láttu aldrei neitt ræna þig trú þinni, von og draumum." Ég sagði við sjálfan mig, að ég væri ekkert upp á þennan heiðursfélagsskap kominn, ég gæti komizt af án hans. Kynni mín af kynþátta- fordómum hafa aldrei verið skemmtileg, en síðan þetta var hef ég varazt að láta þau vekja hjá mér beiskju. Lífið fór oft um mig óblíð- um höndum á æskuárunum, en orð móður minnar fylgdu mér og smám saman urðu þau að einskonar lífsskoðun. Ég á þeim jafnvel að þakka þann árangur í íþróttum, sem ég náði í háskól- anum í Los Angeles. Raunar var hann ekki til að státa af, enda var ég ekki íþróttamannslega vaxinn, en viljinn var sterkur og kappið mikið, sem nægði til þess að ég reyndist liðtækur keppandi. Eitt sinn kepptum við í körfu- knattleik við mjög sterkt lið frá Stanfordháskóla. Ekki voru taldar neinar líkur til að við færum með sigur af hólmi, en ég vildi ekki trúa því. Alian
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.