Heima er bezt - 01.08.2008, Blaðsíða 87

„Viltu ekki drífa þig með okkur á ballið?“
„Nei,“ sagði Andrea. „Úlli hefur ekki minnst á að ég kæmi
með. Hann vill ábyggilega vera frjáls og án mín.“
„Ég held að mannandskotinn sé endanlega bilaður,“ sagði
Omar. „Hvað er hann að hugsa að fara svona að ráði sínu.
Það er meiri fjárans galdramerin, hún Gústa. Ég hefði aldrei
að óreyndu trúað þessu. Þú veist auðvitað hvað hún er búin
að breiða út um sig og pabba þinn sáluga?“
„Já og nei,“ sagði Andrea, stóð upp og gekk að glugganum
til að hylja tárin. Omar gekk til hennar og strauk henni um
vangann.
„Hertu þig upp Andrea mín. Þú átt að minnsta kosti mig
fyrir vin og fleiri í þorpinu en þú veist um. Það verður ekki þú
sem bíður ósigur í þessum málum hvemig sem allt fer.“
I sama bili kom Úlli askvaðandi inn, óstöðugur á
fótunum.
„Hvað sé ég, ert þú komin með vemdara upp á síðuna,“
sagði hann þvoglumæltur við Andreu. „Góði Ómar, komdu
og fáðu þér í glas, í staðinn fyrir að vera að krunka utan í
væluskjóðunni konu minni.“
„Drífðu þig maður,“ drafaði nú kvenmannsrödd í
dyragættinni. „Ætlarðu ekki að koma með blandið Úlli.“
Gústa studdi sig við dyrastafmn með annarri hendi en
hélt hinni á útstæðum maganum. Hún var mikið sverari en
Andrea. Hún horfði illgimislega á Andreu og hélt áfram.
„Þú ert alveg hætt að sjást Andrea. Heldurðu að öll vandamál
hverfi ef þú stingur höfðinu í sandinn eins og strúturinn?“
Svo hló hún hrossalega og slagaði inn í stofuna.
„Við emm að fara,“ sagði Úlli og virti Andreu ekki viðlits.
„Kemurðu Ómar?“
„Kannski á eftir, viltu að ég sé hjá þér svolítið lengur,
Andrea? Mér leiðist að skilja þig eina eftir.“
„Nei,“ sagði hún. „Farðu með hinum, þú getur ímyndað
þér sögumar, þegar Gústa fer að breiða út að þú hafir orðið
eftir hjá mér.“
„Já, það er satt.“
Svo kyssti hann hana snöggt á vangann og fór. Skömmu
síðar heyrði Andrea að hersingin fór út og hurðin skelltist
á eftir þeim. Hún fór ekki inn í stofúna, gat ekki hugsað sér
að fara að taka glös og öskubakka strax.
Hún gekk rakleitt inn í svefnherbergið, læsti hurðinni og
háttaði í myrkrinu. Hún lá lengi vakandi og margvíslegar
hugsanir gengu berserksgang í höfði hennar. Hvað átti hún
að gera. Ástandið var orðið óþolandi. Þau sem vom svo til
nýgift. Hún kveið fyrir heimkomu Úlla. Hann varð oft svo
viðskotaillur með víni, nú orðið.
Hún hlaut að hafa blundað, því hún hrökk upp við bölv og
formælingar. Svo var byrjað að lemja á dymar. Úlli skipaði
henni að opna með allskonar orðbragði og svívirðingum.
Andrea kúrði upp við höfðagaflinn á rúminu með sængina
dregna upp að höku. Henni var þungt um andardrátt af
skelfingu. Hvað myndi hann gera ef hann bryti upp hurðina
og kæmist inn. Engin hjálp nærri.
„Góði Guð, hjálpaðu mér. Pabbi hjálpaðu mér,“ bað Andrea
í hljóði. Enn var lamið og sparkað í hurðina. Andrea lokaði
augunum, hún var að missa stjóm á sér af hræðslu. Þá heyrði
hún einhvem tala frammi.
„Úlli, gamli skröggur, ætlarðu að brjóta hurðina eða hvað?“
Þetta var rödd Ómars.
„Hvem andskotann ert þú að vilja?“ spurði Úlli.
„Ég er að heimsækja þig, þú skildir eftir opið út á hlað,“
svaraði Ómar.
„Og ég er að reyna að komast inn í mitt eigið svefnherbergi
til að tala við Andreu. Það þarf að kenna henni mannasiði.
Hún var eins og dóni við gestina. Gústa grét yfir því í kvöld
hvað hún var andstyggileg við hana.“
„Svona hættu nú,“ sagði Ómar. „Ég heyrði Andreu ekki
segja eitt einasta orð við Gústu svo ekki getur Gústa grenjað
yfir því.“
„Já, þú skilur, það var það sem var svo leiðinlegt fyrir Gústu,
sem er að koma í fyrsta skipti í vinarheimsókn. Aumingja
Gústa, að verða fyrir svona framkomu. Andrea ætti að vera
búin að bjóða henni alla hugsanlega aðstoð. Nú ætla ég að
bæta úr því og Gústa flytur í risíbúðina eftir helgina. Ég ætla
sko að ráða því sem ég vil ráða á mínu eigin heimili.“
Ómar var alveg orðlaus. Eftir smástund langaði hann þó
til að segja heilmikið, en fann að það var víst ekki það
skynsamlegasta eins og á stóð. Þá tók hann eftir því að
vanginn á Úlfljóti var rauður og upphlaupinn.
„Hvað kom fyrir andlitið á þér?“ spurði Ómar.
„Andlitið á mér? Það er nú saga að segja frá því. Allt
henni Andreu að kenna. Ekki það að mig langi neitt til að
skilja við hana og taka hana Gústu í staðinn. Það yrðu nú
ýmis viðbrigði, get ég hugsað, ekki síst peningalega. Mig
langar ekkert í hana Gústu, þannig lagað séð. Ég fýlgdi henni
auðvitað heim vegna hennar ástands. Kemur ekki Gabríel
gamli kolvitlaus, rekur Gústu inn og segir að hún sé eins og
gleðikona, búin að leiða smán yfir Gabríelsættina eins og
hún leggi sig og rekur mér þennan líka löðrunginn, maður.
Heldurðu að það séu nú móttökur. Allt Andreu að kenna. Hún
var sko ekki að sýna kurteisi og tala við stelpugreyið."
„Komdu, ég skal hjálpa þér í rúmið,“ sagði Ómar og
studdi sinn gamla félaga inn í gestaherbergið.
Úlfljótur Hermannsson hreyfði engum mótmælum og
steinsofnaði um leið og hann lagðist út af. Eftir smástund
bankaði Ómar á hurðina hjá Andreu, sem var fljót að
opna.
„Mikið er ég fegin að þú komst. Hann hefði gengið að mér
dauðri ef hann hefði komist inn,“ sagði Andrea titrandi.
„Svona, svona, nú er allt komið í ró og spekt. Hann vaknar
ekki fyrr en einhvem tíma á morgun. Farðu nú aftur upp í
og reyndu að sofna.“
„Ég get ekki sofnað strax,“ sagði Andrea. „Ég skal hita
handa okkur kaffisopa.“
Þau sátu í eldhúsinu og spjölluðu lágt saman. Andrea trúði
Ómari fyrir öllu sem íþyngdi henni og nú skildi hann margt
sem áður var á huldu. Andrea fann að hún gat treyst Ómari
og henni varð léttara um aumt hjartað eftir samtalið.
Það var farið að birta af degi þegar hann kvaddi hana og
sagðist hafa samband. Andrea fór aftur inn í svefnherbergi
og innan stundar svaf hún vært.
Heima er bezt 375