Heima er bezt


Heima er bezt - 01.08.2008, Blaðsíða 14

Heima er bezt - 01.08.2008, Blaðsíða 14
 „Dóri Dórason, Flesjabæ, Suður-Landeyjasýslu, óskar eftir bréfaskiptum við pilt eða stúlku á aldrinum 15-17 ára. Myndfylgifyrsta bréfi. “ Ekki er mér reyndar kunnugt um hversu mikinn árangur allar þessar bréfavinaóskir báru, og þá hvort fólk yfirleitt fékk einhver svör. Sjálfsagt hefur eitthvað verið um það, en þó er nú samt eins og að fólk hafi haft miklu meira gaman af því að óska eftir pennavinum en bara einfaldlega að skrifa einhverjum þeirra sem voru þegar að óska eftir bréfaskiptum i blaðinu. Mér fínnst einhvem veginn að allur þessi gífurlegi fjöldi óska um bréfavini í hverju hefti, mánuð eftir mánuð og ár eftir ár, bendi eindregið til þess að eiginlega hafi allir verið að óska eftir pennavinum en fæstir að svara þeim hinum sem sama vom að gera. Nú er það þannig að margir af núverandi áskrifendum blaðsins voru líka lesendur þess eða áskrifendur á þessum árum og væri býsna gaman að fá línu frá einhverjum úr þeim hópi um reynslu þeirra af þessum pennavinadálkum Heima er bezt, hafi þeir hana. Heima er bezt var keypt á mínu æskuheimili á sínum tíma og var ég einn í hópi þeirra sem sendu inn ósk um pennavini og var það líklega árið 1966. Ekki minnist ég þess að óskin hafi borið árangur eða nokkrar bréfaskriftir hlotist af. Pennavinkonu átti ég þó eftir að eignast í gegnum Heima er bezt, sem til stofnaðist þannig að ég skrifaði til nafns og heimilisfangs sem birtist í þessum ágæta dálki HEB. Það kom nefnilega fyrir að þar birtust óskir frá fólki er bjó erlendis og í þessu tilfelli var það stúlka í Færeyjum, sem var að óska eftir pennavinum á íslandi. Ekki var skólagöngu minni það langt komið á þessum tíma að ég væri farinn að skrifa bréf á dönsku, sem sjálfsagt hefði verið nærtækast við pennavinkonu í Færeyjum. En ég man að við leystum tungumálaþáttinn með því að hún skrifaði einfaldlega á færeysku og ég á íslensku. Man ég ekki betur en að það hafi bara gengið ágætlega og bæði skilið bréf hins án vandkvæða, enda munur þessara tungumála ekki það afgerandi að óskiljanlegt sé. Og þó langt sé um liðið þá man ég enn þá stund þegar pósturinn, eða réttara sagt mjólkurbíllinn, því á þessum árum voru það mjólkurbílstjóramir sem önnuðust póstberastörfm um sveitir landsins, kom með fyrsta bréfið frá þessari færeysku pennavinkonu minni og í ljós kom þar með, að bréf mitt hafði komist til skila í Færeyjum og því meira að segja verið svarað. Það var spennandi andartak í heimi unglings þess tíma, heimi án tölva, farsíma og meira að segja sjónvarps, sem þá var enn ekki komið til sögunnar, þó stutt væri reyndar orðið í það. Sjálfsagt hafa verið liðnar einar 5-6 vikur frá því að ég sendi fyrsta bréfið og ég því að mestu hættur að Framhald af blaðsíðu 292. hugsa um möguleg skil á því en nokkuð langur tími leið jafnan á milli bréfa á þessum árum. Svona eru upplifanir og áherslur ólíkar á milli kynslóða, svo sem eðlilegt er. Ég hygg að það hljóti að vera nánast ómögulegt fyrir yngra fólk í dag að ímynda sér eða trúa því, hvað það gat verið spennandi og skemmtilegt að fá, í dag ekki merkari hlut en bréf, frá ijarlægum pennavini eða -vinkonu og senda svar tilbaka. Og ég man að það var viss taktík notuð í þessum bréfaskrifum, því þeim þurfti náttúrlega að halda gangandi og gæta þess með einhverjum hætti að umfjöllunarefnin þryti ekki og bréfasambandið slitnaði af þeim sökum. Gjarnan var fjallað um, a.m.k. í bréfum til annarra landa, hvað viðkomandi var að fást við þá dagana, siði og venjur í landi hans, o.s.frv. Einnig var þess gætt vandlega að skjóta inn fáeinum spurningum til hins aðilans um eitthvað forvitnilegt, til þess að auðvelda honum eða henni að byrja næsta bréf eða hafa efni í það. Og marga fleiri pennavini erlendis átti ég eftir að eignast eftirþetta, gjarnan í fjarlægum heimsálfum, svo sem Ástralíu, Nýja-Sjálandi, Afríku og Ameríku, svo auðvitað af nálægari slóðum, svo sem Noregi og Sviss. Og alltaf var þetta jafn skemmtilegt og spennandi, aukþess að vera ágætur skóli í slíkum skrifum og meðferð enskrar tungu. Hygg ég að þetta pennavinatímabil hafí staðið langt framundir tvítugsaldurinn hjá mér, en þá tóku aðrir hlutir og viðfangsefni við og þessi þáttur ijaraði út. Trúi ég að því hafí líka almennt verið svo farið um það leyti, að tími almennra bréfaskipta af þessu tagi hafí verið að renna sitt skeið á enda, vegna nýrra þátta sem voru að koma inn í líf fólks og fanga athygli þess og tíma, sem áður hafði gefist í heim bréfanna. Nú er sem sagt þessi þáttur og tími í lífi fólksins liðinn að mínu mati, og það fyrir þó nokkru síðan. Og eins og með svo margt annað í lífínu sem á sitt skeið en verður óhjákvæmilega að vikja vegna þróunar samfélagsins og breytinga i því, þá mun þessi þáttur í samskiptasögu fólks aldrei koma aftur með þeim hætti og andrúmi sem honum fylgdi. Tíðarandinn og tæknin sá og sér til þess. En bréfín voru oft skemmtun og boðberar síns tíma, persónuleg og gjaman spennandi verkefni. Það yljar manni stundum um hjartarætumar að hugsa til stússins í kringum þau og þann tíðaranda og hughrif sem þau áttu þátt í að skapa. 302 Heima er bezt
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96

x

Heima er bezt

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heima er bezt
https://timarit.is/publication/380

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.