Heima er bezt - 01.08.2008, Blaðsíða 43

Þetta reiðhjól átti eftir að bera mig um alla sveitina. Voru fáir
bæir sem ég ekki heimsótti. Notaði ég sunnudagana til þessara
heimsókna, því að enn var kennt á laugardögum.
Á Skógaskóla var fastur kennari gamall skólafélagi minn úr
Kennaraskólanum, Albert Jóhannsson, ífá Teigi í Fljótshlíð.
Eg heimsótti hann sunnudaginn 22. nóvember. Dagbók:
,Albert sýndi mér hinn myndarlega héraðsgagnfræðaskóla.
Þar eru nú 110 nemendur í vetur. Sá skólastjórann, Magnús
Gíslason, í svip og heilsaði honum. Hann er maður 36 ára,
gagnmenntaður mjög, kennari, stúdent í Svíþjóð og cand. mag.
í norrænum ffæðum. Hefur lagt stund á söng. Kona Magnúsar
er sænsk, Britta að nafni. Kennir hún söng við skólann. Böm á
Magnús fímm með konu sinni, elst 7 ára, svo að áframhaldið
er svipað og hjá okkur.“
Formaður skólanefndar var ísleifur Gissurarson í Drangshlíð.
Hann átti aldrei bam í skóla. Ekki heldur Bjöm bróðir hans, sem
bjó þama í Austurbænum í Drangshlíð. Þeir höfðu ráðskonu.
Sunnudaginn 29. nóvember brá ég mér á hjólinu mínu út að
Þorvaldseyri. Hafði ég með mér sjúkrasamlags llutningsvottorð.
,Á Eyri býr Eggert Ólafsson, ásamt konu sinni. Eiga þau tvö
ung böm.“
„Fimmtudaginn 3. desember klippti hár mitt Tómas bóndi
Magnússon í Skarðshlíð effi. Dóttir hans, Sigríður, 14 ára, er
í eldri deildinni hjá mér. Hún er allgóður nemandi“.
Sunnudaginn 6. september kom til mín Albert kennari í Skógum.
„Ræddum við mikið og margt. Á næstu helgi verður haldin hin
árlega Lúcíuhátíð í Skógaskóla“. Magnús skólastjóri hafði dvalið
í Svíþjóð um nokkurt árabil og kynnst þessum sið þar.
Böm okkar hjóna voru þijú, er við fluttum úr Reykjavík austur
í Drangshlíð. Þau tvö elstu, Sveinn og Kristín (Didda) vom
úti nær allan daginn, í fjósi og fjárhúsi með Kristjáni bónda
Magnússyni (1917- 1999). Þau höfðu gott afþessu. Kristján
var börnunum mjög góður. Mér er minnistætt, að Didda, sem
þá var rétt þriggja ára, mundi nöfn kúnna í fjósinu á bænum,
en þærhétu: Bjartleit, Snotra, Skjalda, Búkolla, Lukka, Díla,
Kola, Rönd, Von, Gæska. Vel gert hjá þetta ungu bami.
Móðurmálsdag hélt ég í skólanum fostudaginn 11. des. „Bömin
lásu og ég las upp og talaði við þau um málvöndun. Þau fóm
með kvæði lærð heima, skiluðu þau þeim flest vel. Bestu
einkunn fékk Málfríður Sigurðardóttir, Nýlendu, en hún er
systurdóttir Guðmundar Ólafssonar á Óðinsgötu 25 í Reykjavík,
sem kvæntur er Sæunni, frænku minni. Þetta er góð tilbreyting
og vel þegin af bömunum.“
Laugardaginn 12. desember fór ég á Lúciuhátíð í Skógaskóla,
þá fimmtu, sem haldin er þar. Sú fyrsta var 13. des. 1949. Virðuleg
og fogur athöffi í rúmgóðum leikfimisal. Britta Gíslason lék á
píanó, en Magnús Gíslason, skólastjóri, maður hennar, söng
þijú lög, en hann er söngvari að menntun. Júlíus Daníelsson,
Gamalt póstkort frá árunum í kringum 1900 afbœjunum
í Drangshlíð og Skarðshlíð.
kennari, las Jólaminningu, eftir Stefán ffá Hvítadal. Dmkkið
var kafFt og rausnarlega með því, í borðsal skólans. Þá var
smáleikrit. Sungnir jólasálmar og sýnd að lokum kvikmynd
ffá Ferðaskrifstofú ríkisins, af íslandi með enskum texta.“
Sunnudaginn 13. desember gengum við hjón með krakkana
ffam að Skógá. Tignarlegur er Skógafoss, fallegasti foss á
íslandi, vil ég segja. Fyrst sá ég Skógafoss haustið 1945, er
við Kennaraskólanemendur fómm austur. Einnig um vorið
1949, er ég útskrifaðist og haldið var austur á Síðu.
Miðvikudaginn 16. desember kom Hanna Karlsdóttir, prestsffú
í Holti, og létum við bömin æfajólaþulur, lög og sálma. Þetta
gerði Hanna þrjá daga. Var gaman að fá Hönnu, og bömin
höfðu afar gaman af.
Skóla lauk laugardaginn 19. desember fyrir jól. Daginn effir
hélt ég til Reykjavíkur. Kennsla fýrir jól var ekki löng, þar sem
ekki var gengið ffá ráðningu minni fyrr en í nóvember, og fyrsti
eiginlegur kennsludagur var 20. nóvember.
Um þessi jól varð ég þrítugur. „Þriðji tugurinn er genginn, og
kemur væntanlega aldrei aftur. En ljúft er að láta sig dreyma
liðna æskutíð. Þriðji áratugur ævi minnar hefúr að hálfu farið í
nám og að hálfú í basl og strit, þó ekki eingöngu. Eg hefi lokið
kennaraprófi og kennt á þriðja vetur. Bömin em orðin þijú,
öll mannvænleg. Þau em von okkar hjóna, og þeim verður að
koma vel til manns, sem kallað er. Ævidagurinn er framundan,
því að þrítugur maður er í flestum tilfellum, sem betur fer, að
byija lífið.“
Eftir áramótin brá ég mér á hjólinu mínu út á bæi, eins og ég
orða það. „Kom að Berjaneskoti og Nýlendu. Hef hugsað mér
að koma á alla bæi, sem böm eiga í skóla, áður en skólatíminn
er úti í vor. Mér var vel tekið á báðurn þessum bæjum, sem
og annars staðar hér.“
Kennslu byijaði ég eftir áramótin fimmtudaginn 7. janúar.
Kennslan fór af stað hjá mér 7. janúar. Þriðjudaginn 12. jan.
kenndi ég yngri deild. „Þar mættu aðeins 10 nemendur í dag,
því að Ingimundur Vilhjálmsson (9 ára) í Ysta-Bæli hefúr leyfi,
Heima er bezt 331