Heimili og skóli - 01.08.1970, Blaðsíða 24

Sesselja Björns-
dóttir, 12 óra:
I frímínútum.
(Oliukrít og
vatnslitir, 70 sm.
k 100 sm.)
Hvernig geta foreldrar hjálpað börnum
við teikningu, án þess að teikna fyrir þau?
Á margan hátt. Bent þeim á, að teikning
er jafn mikilvæg námsgrein og hver önnur,
leyft þeim að teikna eftir vild heima, gefa
þeim liti og pappír o. fl. og umfram allt að
leyfa þeim að ,,sulla“ með liti heima hjá
sér, án þess að fárast yfir þeim „sóðaskap“,
sem af því kann að leiða.
Hvað eru börnin rögust við að teikna?
Þetta er einstaklingsbundið. Sum forðast
að teikna fólk (fígúrur) og teikna þá frem-
ur hús, landslag o. fl.
Eiga skólarnir að vera skreyttir verkum
viðurkenndra listamanna eða verkum við-
komandi skólanema?
Hvort tveggja. Það er nauðsynlegt að
kynna börnum list okkar beztu meistara,
einnig erlendra. Því miður getum við það
ekki á annan hátt á skólunum, en sýna þeirn
litskuggamyndir og eftirprentanir, sem ég
tel sjálfsagt, að skólar eigi. Einnig væri
æskilegt að fara í kynningarferð á vetri
hverjum í Listasafn Islands, þar sem því
verður við komið, og gefa börnunum þannig
kost á að sjá, augliti til auglitis, myndir As-
gríms, Jóns Stefánssonar, Kjarvals o. fl.
Sézt þroski barns á teikningu þess?
Á margan hátt. Þetta er samt svo erfið
spurning, að ég hálft í hvoru veigra mér við
að svara. Sálfræðingar geta þar margt um
sagt, einnig listfræðingar, og væri æskilegt,
að sérfróður maður skrifaði um þetta á ís-
lenzku, en víða erlendis hafa verið gefnar
út bækur um þetta efni, sem stórfróðlegt er
að lesa og kynnast.
Sum börn eru sífrjó þ. e. full af nýjum
hugmyndum í hverjum tíma, önnur teikna
sífellt sömu myndina o. s. frv. Þetta segir
okkur kennurum ýmislegt.
Notarðu tónlist við teiknikennslu?
Já, nokkuð. Þetta hefur þó verið að mestu
HEIMILI OG SKÓLI
68