Heimili og skóli - 01.03.1975, Blaðsíða 33

um, 12% eru tæknar og iðnfræðingar og
11% eru húsmæður. Við vitum, að iðn-
verkafólk og óiðnlært verkafólk er hér í
miklum minnihluta miðað við aðra hópa
en sömu sögu er að segja um menntun þá
sem fullorðnum býðst um heim allan. Ekki
var við öðru að búast án tilveru mikils og
kostnaðarfreks skipulags á uppbótarmennt-
un. Opni háskólinn er hvorki ætlaður til að
annast hana né er hann þannig úr garði
gerður að hann geti það, hvað þá að hann
sé fjármagnaður til þess. Svo virðist sem
hlutur háskólans sé sambærilegur við
menntastofnanir og námskeið, er sinna
menntun fullorðinna, hvað snertir aldur,
störf og undirbúningsmenntun nemenda.
Þrautseigja þeirra og áhugi er vissulega
eftirtektarverður og kemur ekki einvörð-
ungu fram í frammistöðu á prófum. Þeir
greiða samtals 25 sterlingspund fyrir vik-
una sem þeir dveljast í sumarskólanum.
Gjaldið fyrir sumarskólann greiðist í flest-
um tilvikum af fræðsluráði á hverjum stað
en afgangurinn verður að koma úr vasa
nemandans sjálfs. Auðvitað stunda þeir því
nær allir námið í hjáverkum og það krefst
mikils af frístundum þeirra. Hverri náms-
grein verða þeir að helga um það bil 10
klukkustundir á viku a. m. k., en það lætur
nærri að þær jafngildi þeim tíma er venju-
legur háskólanemi ver til samsvarandi hluta
af námi sínu. Mér er hins vegar kunnugt
að margir þessara nemenda, og mig grunar
að svo sé um þá flesta, verði að helga nám-
inu mun meiri tíma en þessu nemur. Slík
námsáætlun hlýtur að rjúfa marga þætti
fjölskyldulífs og á stundum veldur slíkt
heimiliserjum og misskilningi. Orðugleikar
af þessu tagi eru ekki eini vandinn sem nem-
endur hafa orðið að glíma við. Háskólinn
hafði aðeins starfað í tvær vikur þegar við
honum blasti allsherjar verkfall starfsfólks
hjá póstþjónustunni. Verkfall þetta stóð frá
sextánda janúar til sjöunda mars 1971. Vart
er unnt að gera sér í hugarlund neitt háska-
legra óreyndu kennslukerfi sem háð er
bréfaskiptum. En námsefni var sent land-
leiðinna til skrifstofu hvers umdæmis. Það-
an var því dreift til námsstöðvanna en þang-
að sóttu nemendur það. Meðan á verkfall-
inu stóð gerðu þeir allt, sem þeir gátu til
að tryggja að þeir drægjust ekki aftur úr
í námi. Þetta byrjunaráfall reyndi strax á
styrk umdæmisskrifstofanna, og svo er að
sjá þótt undarlegt megi virðast, að tryggð
nemenda hafi eflst við stofnun sem ætla
mætti að væri of fjarræn og of dreifð til að
vekja slíkar tilfinningar. Þetta lofar góðu
fyrir einstök nemendafélög um land allt
svo og heildarsamtök þeirra en þau eru nú
í deiglunni og munu verða áhrifamikil í
framtíðarstarfi og stjórnun háskólans.
Ef til vill kemur það mest á óvart við
opna háskólann að svo nýstárleg stofnun
skyldi birtast í svo íhaldssömu landi sem
Bretlandi því að hún er í blóra við mennta-
hefð og siðvenjur okkar á margan hátt. Há-
skólar okkar vanda val sitt á nemendum
meira en tíðkast í öðrum löndum, en samt
sem áður er hér sprottinn upp háskóli sem
spyr einskis um undirbúningsmenntun. Við
leggjum ríka áherslu á dvöl háskólanema
innan veggja háskólans en hér er kominn
háskóli þar sem nemendur vinna heima og
eru dreifðir urn land allt. Viðhorf okkar
við bréfaskólum hefur til skamms tíma
mótast af fáfræði, blandinni óbeit, en hér
stöndum við andspænis háskóla með
kennslukerfi sem snýst allt um kennslu með
bréfaskiptum. Við æskjum þess að háskólar
HEIMILI OG SKÓLI - 27