Læknaneminn - 01.04.1969, Blaðsíða 18

18
LÆKNANEMINN
hyggjan ein. Leið ekki á löngu,
unz stúdentaaðildin að stjórn há-
skólans var aðeins nafnið tómt.
Stjórnmálaáhugi stúdenta þótti
samt ekki ógeðþekkur, á meðan
hann beindist gegn Stalinisma eða
að því að hjálpa a-þýzku flótta-
fólki í vesturátt. Hinsvegar fór að
sverfa að frjálslyndinu, er þeir
fóru að líta sér nær. Stofnun
Gagnrýna háskólans hefur þegar
verið getið. Fyrsta mótmælaf jölda-
samkoman átti sér stað 1964 gegn
Moise Tschombé. Ákefð og áhrif
mótmælanna komu bæði mótmæl-
endunum sjálfum og „vörðum
laga og réttar“ á óvart. Uppaf
þeirri reynslu hófst skipulagt
rannsóknastarf meðal stúdenta
um einstaka málaflokka, einkum
Vietnam, fræðslu- og upplýsinga-
starf meðal almennings, „comm-
unity work“. Strax við þessar til-
raunir komu í ljós viðbrögð borg-
ara og blaða. Stúdentarnir urðu
dolfallnir yfir dylgjum og rang-
færslum borgarablaðanna. Hafa
þeir síðan beint spjótum sínum í
vaxandi mæli að blöðunum, eink-
um að blaðahring Axel Springers,
sem hefur gífurlega sterka að-
stöðu til skoðanamyndunar í land-
inu (81% af landsvíðum dagblöð-
um, der iiberregionalen Presse).
Blaðaveldi hans brást við hart með
æsingaskrifum, áróðri og innræt-
ingu gegn stúdentum. 1966 var
gert sprengjutilræði á Víetnam-
fundi stúdenta. Blöðin gerðu lítið
úr þessu og notuðu tækifærið til
þess að gagnrýna þessháttar sam-
komur. Ákveðið var að hef ja mót-
mælagöngu gegn Víetnamstríðinu.
Kvöldi fyrr brauzt lögreglan inn
til stúdenta, sem voru að undirbúa
kröfuspjöld, og handtók þá á
stundinni. Farið var í setuverkfall
fyrir framan Ameríkuhúsið. Lög-
reglan réðst til atlögu, margir
meiddust. Sex eggjum var varpað
á húsið. Nú breiddist ógn og skelf-
ing um alla borgina. Forsíðufyrir-
sagnir og leiðarar birtust um
ódæðisverkið. Háskólarektor og
borgaryfirvöld báðust innvirðulega
afsökunar. Fundarfrelsi í háskól-
aniun og í borginni var afnumið.
Hótað var „gagnráðstöfunum" í
háskólanum gegn ólátaseggjunum.
í janúar 1967 brauzt lögreglan inní
skrifstofu sósíalistafélags stúd-
enta og gerði spjaldskrána upp-
tæka. Enn var brotizt inn til hóps,
sem var að búa til reykblys og
setja mjöl og búðing í plastpoka
til þess að nota næsta dag í mót-
mælaaðgerðum gegn Hubert
Humphrey, sem þá var væntan-
legur til borgarinnar. Óhikað gaf
lögreglan blöðum í skyn, að hópur-
inn hefði ætlað að myrða varafor-
setann; þau biðu ekki boðanna:
„Sendiráð Maós í A-Berlín útvegar
sprengjur á Humphrey varafor-
seta“ (Der Abend). Stúdentar,
kennarar og prófessorar héldu
tíða fundi, línur skýrðust, ágrein-
ingur jókst, sennur hörðnuðu.
Berlínarsenatið neitaði öllum kröf-
um stúdenta. Rektor reyndi að
hafa áhrif á stúdentaráðskosning-
ar. Stúdentar hleyptu upp hátíð-
legrnn samkomum, tóku fyrir-
lestrasali í sínar hendur o. fl. 2.
júní 1967 var íranskeisari vænt-
anlegur til Berlínar. Stúdentar
hófu áróðursherferð um ánauð og
kúgun í íran. Flugfarmur af
Persum barst til Berlínar. Létu
þeir ófriðlega í mótmælagöngunni,
gerðu aðsúg með bareflum og
hnúajárnum að mótmælendum og
spjaldberum, svo að upphófust
slagsmál. Lögreglan aðhafðist
ekkert framan af, bægði síðan
Persunum frá en handtók hóp
mótmælenda. Þetta kvöld gekk
keisarinn til óperuhússins. Beið