Læknaneminn - 01.04.1969, Blaðsíða 59

LÆKNANEMINN
55
standa ljómi af vegna kennslu-
hæfileika.
3. Stúdentar hljóta, ef að líkum
lætur, að dæma menn fyrst og
fremst eftir því, hvort þeir eru
taldir góðir kennarar og al-
þýðlegir í framkomu, en síður
eftir vísindalegum afrekum.
Ef velja þarf milli góðs kenn-
ara og lélegs vísindamanns
annars vegar, en góðs vísinda-
manns og lélegs kennara hins
vegar, er næsta líklegt, að
atkvæði stúdenta kæmi hinum
fyrrnefnda til góða, en ekki
hinum síðarnefnda. Það skilur
á milli menntaskóla og háskóla,
að háskóli er ekki kennslu-
stofnun eingöngu, heldur einn-
ig vísindastofnun. Yrði því
hart við aðbúa, ef atkvæðistúd-
enta réðu því, að góðum vís-
indamanni yrði bægt frá skól-
anum, enda þótt hann teldist
lélegur kennari. Hér skal þó
sannarlega engri rýrð kastað á
kennsluhæfileika manna. Því
kæmi vel til álita að skylda
alla nýja kennara til þess að
fara á námskeið í því skyni að
læra að kenna.
Telur þú, að samband þitt við
nemendur sé nógu gott ?
Eiginlega hef ég lítið hugsað
um þetta atriði. Ég man ekki til
þess, að mér sé illa við nokkurn
nemanda, og ég vona, að það sé
gagnkvæmt. Ég legg mikið upp úr
því, að nemendur spyrji í kennslu-
stundum, og þeir eru einnig ætíð
velkomnir í heimsókn í rannsókna-
stofuna til skrafs og ráðagerða.
Mér hefur reyndar einnig komið
til hugar að hafa einhvers konar
viðtalstíma með nemendum. Ég
hef hins vegar ekki fundið, að
nein knýjandi þörf sé fyrir sér-
staka tíma í þessu skyni. I þessu
sambandi kemur enn til, að mér
finnst nóg um þá kennsluskyldu,
sem á mér hvílir, og er því treg-
ur til að bæta meiru við.
Þér er legið á hálsi fyrir að
skammta nemendum prófverkefni
í stað þess að láta þá draga, eins
og venja er til. Hvað vilt þú segja
okkur um það?
Jú, ég hef orðið var við gagn-
rýni í þessa átt. Hins vegar eru
engar reglur, er varna því, að
skammta megi mönnum verkefni.
Ég leitast ætíð við að gefa eins
breið og viðamikil meginverkefni
og auðið er. Fyrir mér er verkefn-
ið þannig fyrst og fremst grund-
völlur fyrir breiðri umræðu, svo
að raunverulega megi þreifa á
kunnáttu manna og skilningi á
greininni. Með slíkri prófaðferð
má og glöggt finna, hvern mun
menn gera á meginatriðum og
þeim, sem minniháttar eru, svo
sem ýmsum minnisatriðum, sem
jafnan má slá upp í bókum.
Mín reynsla er sú, bæði af
sjálfum mér og öðrum, að það
að þurfa að draga einhvern snepil,
geti orsakað óþarfan taugaóstyrk.
Ér þó á stundum ekki á bætandi
við prófborðið. Skömmtun próf-
verkefna er reyndar engan veginn
án fordæma. Segja má þó, að
þetta fyrirkomulag gefi kennar-
anum vissa möguleika til þess að
mismuna nemendum. Ég hef ekki
orðið var við gagnrýni í minn
garð fyrir það, og mér mundi
og þykja leitt, ef slík gagnrýni
kæmi fram.
Við viljum að lokum þakka próf.
Þorkeli fyrir skemmtilega stund.
Við kveðjum hann og göngum út
margs fróðari og vonum, að les-
endur verði það einnig.
V. Þ., K. R.