Læknaneminn - 01.04.1969, Blaðsíða 60

56
LÆKNANEMINN
JÓNAS HALLGRÍMSSON, LÆKNIR:
Læknakennsia í Bandaríkjunum
Síðast liðið haust dvaldi ég þrjá
mánuði í Bandaríkjunum til þess
að kynna mér starfsemi lækna-
skóla og naut til þess styrks frá
The Commonwealth Fund. Styrk-
ur þessi var veittur gegnum Nor-
disk Federation for Medicinsk
Undervisning og fengu nokkrir
aðrir læknaskólakennarar á Norð-
urlöndum sams konar styrki til
svipaðra kynnisferða. íslendingum
stóð til boða einn styrkur, og sótti
ég um hann samkvæmt ósk Lækna-
deildar Háskóla íslands.
Meðan á dvöl minni stóð, kynnti
ég mér aðallega tvennt, skipulag
kennslu og nýjungar í kennslu-
tækni.
Um þessar mundir fer fram
víðtæk endurskoðun læknakennslu
í Bandaríkjunum. Ástæður þess
eru margar, en aðllega þó þær, að
skólarnir eru ekki taldir fullnægja
kröfum nútímans um menntun
lækna og því síður áætluðum þörf-
um framtíðarinnar. Kröfur um
endurskoðun læknaskólakennslu
hafa komið bæði frá skólunum
sjálfum og ríkisvaldinu. Innan
skólanna sjálfra hafa bæði kenn-
arar og nemendur tekið virkan
þátt í endurskoðuninni. í sumum
skólum hafa kennarar átt frum-
kvæðið, en í öðrum hafa nemendur
riðið fyrstir á vaðið og kennarar
þá tekið til óspilltra málanna. Víða
hefur samstarf kennara og nem-
enda leitt til árangurs og gagn-
kvæmrar ánægju.
Það hefur lengi verið sumum há-
skólakennurum þyrnir í augum, að
kennsla sem fræðigrein hefur ver-
ið lítið í hávegum höfð í lækna-
skólum, en einkum eru það þó
nemendurnir, sem hafa orðið þess
varir, þar sem afleiðingarnar
bitna á þeim. Stúdentarnir hafa
flestir verið í góðum menntaskól-
um og háskólum, áður en þeir
koma í læknaskólana, og hafa því
vanizt góðri kennslutækni, hæfum
kennurum og frjálsræði í náms-
greinavali. I læknaskólunum verða
þeir aftur á móti að búa við fast-
ákveðið námsefni án valfrelsis og
kennararnir, sem venjulega eru
góðir vísindamenn og læknar, eru
misjafnir sem fræðarar. Afleið-
ingar þessa hafa meðal annars
orðið þær, að margir stúdentar
hafa horfið frá því að nema
læknisfræði og valið sér aðrar
greinar, sem boðið hafa upp á
meiri fjölbreytni í námi.
Gagnrýnendur læknaskólanna
halda því fram, að ofangreind
þröngsýni í kennsluskipulagi hafi
orðið þess valdandi, að læknis-
menntun sé einhæf og alls ekki
sniðin fyrir þau mörgu og ólíku
störf innan læknisfræðinnar, sem
taka við að loknu læknisprófi og
framhaldsmenntun. Margir full-
yrða einnig, að við það að þurfa
að fylgja ósveigjanlegu kennslu-
kerfi læknaskólanna missi stúd-
entar þá köllun sína, sem upp-
runalega hvatti þá til læknanáms.