Læknaneminn - 01.04.1991, Síða 6

Ritstjóraspjall
Þá er haustið tekið að bylja á þakrennum þannig að húsin beygja af og ekki sést út um
rúður fyrir tárum. Vegasöltin eru hætt að vega og ætla að láta fyrirberast í vetur, ýmist sem
X eða V. Rólurnar bíða rólegar, dingla sér yfirlætislega í vindinum eins og þær viti meira en
við hin en vilji ekki segja.
A haustin verður allt grátt nema grasið og trén sem kveðja í svo íðilfögrum litum að
öruggt er að við gleymum þeim ekki yfir veturinn. Mannlífið verður líka grátt en þó ekki
mannfólkið sem þá hleypur um í rokinu, klætt gulum, grænum og bláum regnkápum.
Síðar, þegar jörðin snýr upp á sig og sólargeislarnir eru orðnir hrumir og gamlir er þeir
ná til okkar, þorir konungurinn loks að láta sjá sig. Kemur hann fagnandi með blauta sokka
og frostbit í andlit okkur til handa. Bflar stynja og spóla og eina sem gengur enn er strætó,
bjargar okkur sjóköldum úr skipbrotsmannskýlum vfðs vegar um bæinn. Þar inni er móða á
rúðum og við getum lítið annað en horft í augu á svöngu barni í heitu landi, langt í burtu.
Nú brosir 1. tölublað Læknanenrans ársins 1991 til póstburðarmanna og síðan til þín.
Læknaneminn er orðinn miðaldra og virðulegt blað. Varð blaðið fimmtugt á síðasta ári en það
kom fyrst út 1940. Lítið var um dýrðir vegna hálfrar aldar áfangans en afmælisbarnið var að
heiman. Er því hér með árnað heilla.
Læknaneminn hefur í gegnum árin verið læknanemum, læknum svo og öðrum til
fróðleiks og skemmtunarog löngu orðinn gjörsamlega ómissandi til viðhalds heilsu okkar svo
og geðheilsu.
Steinar
ROD & COME
4
LÆKNANEMINN 1 1991 44. árg.