Læknaneminn - 01.04.1998, Side 72

Ráðningakerfi F.L.
Þjónar það þínum hagsmunum?
Hjalti Már Björnsson
Ekki er nokkur vafi á því að starf læknis er erfitt starf.
Fara þar saman álag og ábyrgð í ótæpilegum skömmt-
um. Skilgreindar hafa verið ákveðnar kröfur sem gera á
til þeirra sem stunda þessi störf. Miðast þær við að að-
stoðarlæknir hafi lokið sex ára háskólanámi en heilsu-
gæslulæknir í það minnsta kandídatsári til viðbótar og,
ef vel á að vera, 4 ára sérnámi í heimilislækningum.
Vegna skorts á unglæknum og læknum tilbúnum til
þess að starfa við heilsugæslu úti á landsbyggðinni hef-
ur ástandið hér á landi verið þannig á undanförnum
árum að læknanemar hafa sinnt þessum störfum í talsverð-
um mæli. Fyrir læltnanema fylgja þessu gríðarlegir kostir.
Þeir fá mjög dýrmæta reynslu sem án efa á eftir að bæta
okkur sem lækna framtíðarinnar. Einnig eru heilsu-
gæslustörf vel launuð á mælikvarða námsmanna og
hægt er, með gríðarlegri vinnu, að fá góð laun. Af þessu
verður þó eldd skafið að læknanemar eru að sinna
vinnu sem er mjög krefjandi og þeir eru hvergi nærri
fullmenntaðir til að sinna.
Af hendi okkar læknanema hefur verið komið upp
öflugu ráðningarkerfi á vegum Félags Læknanema.
Skylda er að læknisstöður sem læknanemum bjóðast
fari í gegnum þetta kerfi og læknanemi má ekki ráða sig
fram hjá því sem læknir. Kerfið sér um að nemar, sem
lengra eru komnir í námi, hafi forgang á yngri nema
við úthlutun lausra læknisstaða. Einnig ræður
slembiröðun innan hvers árgangs því í hvaða röð nem-
ar geta valið úr þeim stöðum sem í boði eru. Tvö meg-
in markmið eru að baki þessu kerfi. Annars vegar að
útvega læknanemum vinnu og vinnuveitendum starfs-
la'aft. Ráðningarkerfið er skilvirk vinnumiðlum sem
Höfimdur er aðstoðarlœknir
á Sjúkrabúsi Reykjavíkur
sparar báðum aðilum mikla fyrirhöfn. Hins vegar er
kerfinu ætlað að jafna tækifæri læknanema til þess að fá
þær læknisstöður sem í boði eru og sjá til þess að nem-
ar, sem eru lengra komnir í námi, hafi forgang á þá sem
skemmra eru komnir. Ekki er nokkur vafi á að bæði
þessi markmið nást vel með núgildandi kerfi. En þar
með er ekki öll sagan sögð.
Eins og ráðningakerfið er rekið í dag er ofuráhersla
lögð á að enginn læknanemi eigi að vera rétthærri öðr-
um til að vinna sem læknir á ákveðnum stað. Þetta hef-
ur þann kost að komið er í veg fyrir að þeir læknanem-
ar sem eru börn læknis geti einokað afleysingarstöðurn-
ar í skjóli ættartengsla. Gott og vel. Ráðningarkerfið
hefur hins vegar þann galla að læknanemi sem er hús-
vanur á einhverjum vinnustaðnum hefur afar litlar lík-
ur á að geta ráðið sig þar aftur. Slysadeild Sjúkrahúss
Reykjavíkur hefur í gegnum árin oft ráðið til sín lækna-
nema. Bæði hefur þar verið um að ræða lengri stöður yfir
sumarið, sem og talsvert af styttri vinnutímabilum yfir
vetrarmánuðina. Samkvæmt reynslu yfirlæknis þar hafa
læknanemarnir yfirleitt staðið sig prýðilega og reynst
ágætur starfskraftur. Þó hafa nemarnir þar, eins og á
flestum öðrum deildum, helst þurft að vinna á deild-
inni um mánuð til þess að vera þeirra nýtist sem skyldi.
Almennt er ekki ráðið á deildina skemur en eina viku.
Vegna þess hve harkalega 48-tíma reglu ráðningakerfis-
ins hefur verið framfylgt er staðan nú orðin sú á slysa-
deildinni að þeir nemar, sem þar hafa unnið í lengri
stöðum yfir sumarmánuðina, fá nánast eltkert svigrúm
til þess að taka þar vaktir yfir veturinn. Yfirlæknirinn
telur það almennt ekki borga sig að gera nýjan nema
húsvanan fyrir fáeinar vaktir og því verður niðurstaðan
sú að mun færri læknanemar fá þar vinnu en ella væri.
Nemarnir, sem ráðningarkerfið útilokar frá vinnu á
deildinni hafa því engan annan kost en að reyna að ná
einhverri af þeim stöðum sem bjóðast í ráðningarkerfmu.
70
LÆKNANEMINN • 1. tbl. 1998, 51. árg.