Bændablaðið - 14.12.2023, Blaðsíða 43

43Bændablaðið | Fimmtudagur 14. desember 2023
Frá kartöfluhátíð Brynleifs bónda og húsasmíðameistara í Lettlandi sl. haust.
„Þegar ég var búinn að kaupa
þetta gat ég náttúrlega ekki annað
en sett niður kartöflur,“ segir
Brynleifur og hlær dátt. „Það er
ekki nóg að vera bara skógarbóndi,
maður verður líka að vera
kartöflubóndi!“ Hann segir það
þó til gamans gert.
„Við setjum niður kartöflur á
vorin og stundum kemur fólk frá
Íslandi að hjálpa til. Við höfum
svo þrjú ár í röð haldið sérstaka
kartöfluhátíð í lok ágúst þegar
kartöflurnar eru teknar upp. Og það
er búið að vefja ansi mikið upp á
sig,“ hnýtir hann við.
Kartöfluhátíð og
sérbruggaður kartöflubjór
Í tilefni kartöfluhátíðarinnar er
haldin heilmikil matarveisla með
dúkuðum borðum og miklu skrauti
í gamalli þaklausri hlöðu. Ekki er
kastað til höndum í undirbúningi.
„Þar er raðað upp, mikið lagt í
skreytingar og komið fyrir sviði,“
útskýrir Brynleifur. „Fólk mætir
yfirleitt daginn áður og kemur
sér fyrir í kring, á hótelum og
gistiheimilum. Núna í haust komu
þrjátíu manns frá Íslandi og annað
eins frá Lettlandi og Litháen.
Svona sérvalið fólk!
Á laugardagsmorgni mætir
fólkið svo í kartöfluupptöku. Og
þá eru teknar upp kartöflur, sem
tekur svona tuttugu mínútur til
hálftíma, og er gert með dyggri
aðstoð nágrannabónda okkar sem
kemur á gamalli dráttarvél og
fræsir upp kartöflurnar,“ segir hann
og bætir við að magnið hafi verið
um 500 kg.
Brynleifur sér elliheimili í
grenndinni fyrir bæði eldiviði og
kartöflum auk þess sem foreldrar
sérlegrar aðstoðarkonu hans
starfa þar. Því fór allur hópurinn
sem mættur var á kartöfluhátíðina
þangað í skoðunarferð eftir
kartöfluupptökuna.
„Aðbúnaður á lettnesku
elliheimili er svolítið öðruvísi en
á Íslandi,“ segir hann og bætir við
að þótt húsnæðið sé gamalt og fólk
deili herbergi sé áberandi hversu
því líði vel, andinn sé góður og
hugsað vel um mannskapinn. „U m
kvöldið var svo vínkynning úr
héraði fyrir borðhald, við fengum
kokka sem komu og elduðu, og
síðan mætti band og spilaði fyrir
dansi fram á nótt.“ Hann segir þetta
hafa verið gríðarlega skemmtilegt.
Rjúpur og takkaskór
með til Kenía
Brynleifur segist munu halda
jól í Kenía ásamt sonum sínum.
Hátíðin þar sé látlaus. Hann segist
ætla að taka með sér þrjár rjúpur
í jólamáltíðina: „Það er spurning
hvernig kokkurinn minn úti tekur
því þegar ég fer að hamfletta þær
á Þorláksmessu!“ Hann tekur líka
með sér bjúgu og hákarl – og
jafnvel hangikjötsbita og harðfisk.
En það sem þyngst mun vega í
farangrinum verða tvær fullar
ferðatöskur af fótboltaskóm.
„Y ngri sonur minn er mikið í
fótbolta,“ segir Brynleifur. „Nú
förum við með tvær ferðatöskur
af takkaskóm sem vinur
okkar, G unnar Borgþórsson,
fótboltaþjálfari á Selfossi, er
búinn að safna. Í U kunda, sem
er lítið þorp á svæðinu þar sem
ég bý, eru fótboltalið sem fá
takkaskóna. Í haust fór ég með tvær
ferðatöskur af notuðum og nýjum
fótboltabúningum frá Selfossi og
Hamri í Hveragerði. Það vakti
gríðarlega lukku þarna úti. Það
þarf lítið til að gleðja þau og þetta
er mjög gaman.“
Brynleifur segist hafa
tilfinningu fyrir að Kenía sé á barmi
mikilla breytinga. Þar sé nýr forseti
sem vilji koma hlutum til betra
horfs en gríðarleg spilling sé
landlæg. Kenía sé þó eftirsótt til
búsetu vegna þess að landið teljist
sæmilega öruggt og efnahagur ekki
sérlega óstöðugur. Veðursæld sé og
mikil og fólkið gott. G estir hans
hafi orðið yfir sig hrifnir af landi
og þjóð.
Hann segist í framtíðinni ætla
að vera heima á Diani-strönd á
vetrum og á vorin og haustin heima
í Lettlandi. „Svo í júlí og ágúst
heima á Íslandi, það er planið,“
segir hann kankvís.
Hann ætli ekki að byggja upp
í fleiri löndum í bili: „Ég verð að
reyna að hemja mig eitthvað!“
segir Brynleifur húsasmíðameistari
að lokum.
Kristine lykilmanneskja í kartöflu-
hátíðinni dansar hér við föður sinn.