Úrval - 01.08.1970, Side 8

Við erum lifandi
útvarpsbylgjur
ÉK KOMST AÐ þeirri
niðurstöðu, að það væri
mikilvægt fvrir mig að
fá sjálfur reynslu af
raunverulegum verkun-
um fjarhrifa, og því bað
ég þekktan dýratemj-
ara að nafni Vladimir
Durov að hrinda af stað
hjá mér einhverjum
ósjálfráðum viðbrögð-
um, svo að ég fyndi
hvernig það gerðist.
,,Það er nú ekki mik-
ill vandi,“ sagði hann.
„Sittu bara kyrr á með-
an.“
Þannig hófst tilraun-
in.
Durov tók sér blýant
og blað í hönd án þess
að líta á mig og skrif-
aði nokkur orð á papp-
írinn. Síðan lagði hann
blaðið á borð, þannig
að skrifaða hliðin sneri
niður, studdi lófanum á
það og fór að horfa á
mig.
Ég fann ekki, að neitt
óvenjulegt væri á seyði,
en ósjálfrátt bar ég
höndina upp að höfðinu
og nuddaði húðina bak
við hægra eyrað. Mér
gafst naumast tíma til
að láta höndina síga áð-
ur en Durov fékk mér
blaðið.
„Klóraðu þér bak við
hægra eyrað,“ hafði
hann skrifað á það.
„Hvernig fórstu að
þessu?“ spurði ég undr-
andi.
„Ég ímyndaði mér
bara, að mig klæjaði
bak við hægra eyrað og
yrði að lyfta hendinni
til að klóra mér. Hvað
fannst þú?“
„Engin fjarhrif að
minnsta kosti. Aðeins
að mig klæjaði bak við
eyxað.“
Durov leit sigri hrós-
andi á mig.
„Það merkilega er, að
þú hreyfðir höndina í
samræmi við hugsunina
í mínum heila eins og
þú værir að framfylgja
boðum þíns eigin heila,“
sagði hann. „Og skipun-
in var meira að segja
tvíþætt — annars veg-
ar fannstu til kláða í
húðinni, og hins vegar
hreyfðirðu höndina til
að klóra þér bak við
það eyrað, sem ég var
að hugsa um.“
6
— Gangleri —