Úrval - 01.08.1970, Síða 9
Það er hægt að fá menn til að líta
við með augnaráðinu einu saman og án
orða eða hljóðmerkja. Svo virðist
sem maðunnn hafi annað líffcen, sem sér
um líffræðilegar útvgryssendingar.
„MeS öðrum orðum,
Vladimir Leonidovich,"
sagði ég, „þá sendi heili
þinn frá sér stutta út-
varpssendingu sem
minn heili tók á móti.“
„Við erum báðir lif-
andi útvarpsstöðvar,"
sagði Durov í gaman-
sömum tón.
Þetta atvik gerðist
árið 1922.
Og það sem raun-
verulega á sér stað er
eitthvað á þessa leið:
Mér varð ljóst af til-
raunum sem ég gerði
um þetta leyti í sam-
bandi við taugakerfi
dýra, að hluti taugar-
innar líktist að útliti
vafningum straumspólu
er sendir frá sér rafseg-
ulbylgjur.
Ég bjó til svokallað
„Faradays-búr“ til að
stöðva bylgjurnar, og af
tilraunum mínum sann-
færðist ég um, að til-
gáta mín væri rétt varð-
andi rafsegulbylgjurnar
sem eru samfara hverri
hugrenningu.
Frekari athuganir á
byggingarlegum sér-
kennum mannseyrans í
ljósi tilgátunnar um líf-
fræðilegar útvarpssend-
ingar, sem þá var á
byrjunarstigi, leiddu til
þess, að litið var á líf-
færi heyrnarinnar sem
greinanda áður óþekktr-
ar ertingar —- lífraf-
bylgju með hljóðtíðni
— er bærist til heilans
að utan.
Rannsóknir á bygg-
ingu mannsaugans árið
1952 leiddu til enn nýrr-
ar tilgátu. Álitið var,
að auk þess sem augað
sæi, sendi það frá sér
rafsegulbylgjur á sér-
stakri tíðni er haft get-
ur áhrif á menn og dýr
þegar horft er á þau.
Sagt var, að bylgjurnar
gætu haft áhrif á hegð-
un manns, hvatt hann
til verknaða og örvað
geðshræringar hans,
hugsanir og ímyndanir.
Um þessar rafsegul-
bylgjur sem augað sendi
út á sérstakri tíðni var
talað sem „líffræðilega
útgeislun augans".
Það er hægt að fá
menn til að líta við með
augnaráðinu einu sam-
an og án orða eða hljóð-
7