Úrval - 01.08.1970, Qupperneq 13

TÁNINGAR SEM STRJÚKA AÐ HEIMAN
11
að foreldrar þeirra muni þannig
geta fundið þá. Um 66% af skráð-
um strokuunglingum í New York-
borg finnast innan þriggja daga.
Hlutfallstalan er svipuð í Boston.
Flestir strokuunglingarnir hafa
flúið burt í reiði eða örvæntingu,
og því hafa þeir hvorki peninga
meðferðis fyrir nauðþurftum né
nægilegan fatnað. Og þá skortir til-
finnanlega mikilsverð sambönd í ó-
kunnri borg. Piltarnir komast
venjulega að því, að hinir raun-
verulegu hippar eru farnir burt úr
hverfinu og að þeir eru of ungir
til þess, að nokkur „sambýlishóp-
ur“ viðurkenni þá og leyfi þeim
að slást í hópinn, nema þeir hafi
peninga, eiturlyf, bíl eða bifhjól
til umráða.
É’g virti nýlega fyrir mér pilt,
um 16 ára gamlan, sem var að
slæpast um á Sankti Markúsartorgi
í Austurþorpinu (East Village) í
Mew Yorkborg. Ýmsir gáfu sig að
piltinum, t.d. hórmangari, augsýni-
legur kynvillingur og fimm sóða-
legir ofdrykkjumenn frá drykkju-
mannastrætinu Bowery þar í
grenndinni. Pilturinn varð óróleg-
ur og gekk út að fjölförnu götu-
horni. Svo fór hann inn á litla mat-
stofu. Loks sá ég hann vera að tala
við mann, sem fór með hann inn
í subbulegt hús. Seinna frétti ég,
að þar hefði pilturinn fengið að
hírast í vesælli herbergiskytru. f-
búar kytrunnar voru fjórir talsins
og sváfu þar á þrem óhreinum dýn-
um án nokkurra rúmfata.
Pilturinn var neyddur til þess að
setja alla vasapeninga sína (þrjá
dollara og fjörutíu sent) í sam-
skotabaukinn, sem var kaffidós, til
þess að fá að hirast í kytrunni.
Næsta dag var honum skipað að
útvega nægan mat handa hópnum,
en sú skipun þýddi, að hann átti að
betla á götunum, stela eða grát-
biðja matvörukaupmenn um matar-
bita. En hann var samt tiltölulega
heppinn. Mörgum strokuunglingum
tekst alls ekki að finna neinn svefn-
stað eða þeir fá að vera hjá kyn-
villingum eða eiturlyfjaneytend-
um.
Stúlkur (14 og 15 ára stúlkur eru
fjölmennasti hópur meðal stroku-
stúlknanna) eiga ekki í eins mikl-
um vandræðum með að komast inn
í sambýlishópana. Þeim er miklu
frekar veittur aðgangur að komm-
únuíbúðunum. Oft eru þær svo auð-
trúa og reynslulitlar, að þær sjá
ekki fyrr en um seinan, hvers kon-
ar vandræðafólk hefur lagt undir
sig þessi svæði, sem strokuungling-
arnir leita helzt til, vandræðafólk
sem er oft samvizkulaust og svífst
einskis. Oft eru þær neyddar til
búðaþjófnaða, eiturlyfjaneyzlu,
vændis og hópsamfara.
Ekki eru hinir eldri leiðtogar
þessara hópa heldur alltaf áreiðan-
legar persónur, þó þeir komi oft
fremur vel fyrir. Þar er um að
ræða menn, sem hafa gerzt vernd-
arar hópsins og forsjármenn, sem
siá hópnum fyrir „öruggu hæli“.
Einn slíkra manna var Charles
Manson, hinn 35 ára gamli fyrr-
verandi fangi og leiðtogi „fjölskyld-
unnar“, sem var kærð fyrir morðið
á leikkonunni Sharon Tate og sex
öðrum persónum í Hollywood í
fyrra.