Úrval - 01.08.1970, Page 47

Úrval - 01.08.1970, Page 47
VERTU SÆL LlTLA ÖND 45 þeím ef'num, sem er nauSsynlegt fyrir sjónina. Við höfðum gefið öndinni okkar þetta bætiefni. Fyrst höfðum við bætt því í sullið henn- ar, og síðar höfðum við sprautað því á fiðrið á bringu hennar. Og hún hreinsaði það af sér eins og annað, til dæmis eins og olíu úr olíuflutningaskipi. Hún gleypti A- vítamínið þannig, eins og hún hlaut að hafa gleypt olíuna, þegar hún snyrti sig til. Ég var jafnvel ekki komin að hillunum, þar sem lækn- isfræðiritin voru geymd, þegar ég tók eftir bók um strand risaolíu- skipsins Torrey Canyon við Eng- landsstrendur 1967. Sjófuglar týndu lífi í hundraðatali vegna olíubrák- arinnar í sjónum og fjörunni. Þetta var sannkallaður harmleikur, hinn fyrsti meiri háttar harmleikur af þessu tagi. Og síðar vesluðust mörg hundruð sjávarfugla upp vegna olíuhúðarinnar, sem þakti þá. Síð- ar kom það í ljós, að meðal áhrifa þeirra af olíuhúðinni, sem fram komu eftir á, voru skemmdir á lif- ur og nýrum, lömun og blinda. BLINDA Nú vissi ég, hvert hlutskipti and- arinnar okkar hafði orðið. Hún hafði orðið útötuð í olíu, er hún synti á sjónum. Og þá hafði hún reynt að hreinsa hana af með gogginum. Hún hlýtur þá að hafa gleypt heilmikið af olíu. Og smám saman hefur sjónin tekið að dvína. Allan þennan harmleik mátti rekja til olíunnar einnar. Öndin okkar var enn eitt fórnardýr skammar- legrar mengunar umhverfis okkar. Það var aðeins eitt ólíkt með henni UM TÁR • Stunur og tár eru tvíbura- systur. Syndin er faðir þeirra, en sorgin móðir. D. G. Monrad. • í hverju tári er fólginn töframáttur. Thomas Moore. @ Ósvikin tár geta látið í ljós göfugmennsku, en krókó- dílstár eru einhver verstu svik, sem ég þekki. Benjamin Franklin. • Tár eru gjöf frá náttúr- unnar hendi. Karen Michaelis. • Sú kona sem getur grátið, tapar aldrei. Arthur Schnitzler. • Grátur er ófríðum konum til bjargar, en eyðileggur þær, sem eru fallegar. Oscar Wilde. • Mér himneskt ljós í hjarta skín / í hvert sinn er ég græt. / Því drottinn telur tárin mín / — ég trúi og huggast læt. Kristján Jonsson Fjallaskáld.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.