Úrval - 01.08.1970, Side 63

ÁFENGI SKAÐAR HEILANN
61
lengi vítað, að lífrarveiki er um það
bil átta sinnum tíðari hjá drykkju-
fólki en bindindisfólki. En þeir hafa
hingað til ekki vitað, hvernig áfeng-
ið framkallar eða magnar þennan
sjúkdóm, sem er oft banvænn. Nú
hefur rannsóknarlið dr. Knisely sýnt
fram á, að áfengi veldur sams kon-
ar háræðastíflun í lifrinni... og
öðrum líffærum... og það gerir í
heilanum. Þess vegna er því þannig
farið, að í hvert skipti sem við neyt-
um áfengis, getur súrefnisskortur
valdið því, að lifrarfrumur deyi. En
til allrar hamingju er lifrin ólík
heilanum að því leyti, að hún getur
framleitt nýjar, starfhæfar frumur,
og því er hægt að stöðva hrörnun
lifrarinnar, sé hætt að neyta áfeng-
is.
Rannsóknir dr. Knisely hafa einn-
ig gefið í skyn, að áfengi (sem
hjartasjúklingum var eitt sinn ráð-
lagt sem læknislyf til þess að hjálpa
til að útvíkka blóðæðarnar, sem
flytja næringu til hjartavöðvans)
kunni ef til vill að skemma hjarta-
vefi vegna sams konar háræðastíflu
og það veldur í heilanum. Hjarta-
sérfræðingar ráðleggja því sjúk-
lingum aldrei áfengisnotkun nú orð-
ið sem ráð til þess að auka blóð-
rásina.
Hvað merkja þessar niðurstöður
fyrir allar þær milljónir, sem eru
hófdrykkjumenn eða samkvæmis-
drykkjumenn? Augsýnilega verður
sérhvert okkar að draga sínar álykt-
anir af þessum niðurstöðum lækn-
anna.

Farþegar, sem ferðast með neðanjarðarlesitum í New York, eru kurt-
eisir og tillitssamir hver við annan, enda þótt hið gagnstæða sé almennt
álitið. En það eru samt takmörk fyrir því. Menn verða að fara eftir
settum reglum. Lestin, sem ég sat í, stanzaði við 49. stræti. Miðaldra
kona kom inn í hana. Hún bar ullarjakka á handleggnum. Maðurinn,
sem sat næst dyrunum, flýtti sér að bjóða henni sæ,ti sitt. En svo snar-
stanzaði hann, þegar hann var staðinn upp til hálfs. „Afsakið," sagði
hann, „ég hélt, að þér bæruð barn á handleggnum.'‘ Að svo mæltu
settist hann aftur og hélt áfram að lesa blaðið sitt.
Joe La Zizza.
Skiptinemandi einn frá hinum nálægari Austurlöndum var I skoðunar-
ferð ásamt okkur í yfirgefnum námubæ í Nevadafylki. Leiðsögumaður-
inn stanzaði við sérstaklega niðurníddá byggingu og sagði með hrifningu
í röddinni: „Og hugsið ykkur bara, þessi bygging er hvorki meira né
minna en 150 ára gömul! Getið þið hugsða ykkur nokkuð svo óskaplega
gamalt?“
Otlenzki nemandinn okkar virtist vera skelfing hrifinn og sagði: „Ja,
hérna, ég get varla beðið, þangað ti-1 ég kemst heim til Damaskus og fæ
tækifæri til þess að segja fólkinu þar ifrá þessu!"
Robert W. Gear.