Úrval - 01.08.1970, Qupperneq 89

87
NJÖSNARINN
SEM
SKIPTI
UM
SKOÐUN
EFTIR
JOHN
BARRON
SÍÐARI HLUTI
ig:um viff aff fara meff
vK' þig1 beina leiff í fang-
T' elsiff, eðaviltukannske
(C leysa frá skjóffunni og
T sjá til, hvort viff get-
um ekki komizt aff
einhverju samkomulag-i“?
Kaarlo Tuomi, 42 ára að aldri,
var mjög geðslegur útlits. Hann
hafði breiðleitt, viðfelldið andlit og
blá augu. Augnaráð hans og and-
litssvipur bar yfirleitt vott um gott
skap. Tuomi fann nú skjálfta fara
um fætur sína og handleggi. Þegar
hann sneri sér að ungu mönnun-
um tveim, sem höfðu stöðvað hann
á götunni, vissi hann ósjálfrátt,
hvers konar menn þetta voru. Þeir
voru velklæddir og íþróttamanns-
legir. Hann vissi, að þeir voru rann-
sóknarlögreglumenn frá bandarísku
alrikislögreglunní. Hann hélt, að
þjálfunin í Moskvu hefði búið hann
undir hvers kyns óvæntar aðstæð-
ur. En ekkert hefði getað búið hann
nægilega vel undir þetta óvænta
augnablik. Það virtist óskiljanlegt,
að öll þessi ár þrældóms og áætl-
anagerðar gætu máðzt út svona
skyndilega á þessari götu í Mil-
waukee. En samt hafði rannsóknar-
lögreglumönnum alrikislögreglunn-
ar einhvern veginn tekizt að finna
hann. Hann reyndi af öllum mætti
að ná fullu vaidi yfir sjálfum sér
og að hugsa skipulega og rökrétt.
En eina ráðle^gingin, sem hann
minntist nú frá þjálfun sinni á veg-
um rússnesku njsónaþjónustunnar,
var þessi: Hinn tilbúni „æviferill“
þinn er þín eina vörn. Þú skalt
halda þig við hann, hvað sem á
dynur.