Úrval - 01.08.1970, Síða 118

116
þýðingarmikið íyrir okkur að vita
það, jafnvel þótt þér kynni að þykja
þetta lítilsverðar upplýsingar. Hef-
urðu skilið þessar fyrirskipanir"?
„Já“, svaraði Tuomi.
„Ágætt“, sagði Galkin. Hann stóð
á fætur og fór að draga upp færið.
„Fjölskyldu þinni líður vel“, bætti
hann við. „Ég hef þá ánægju að
geta tilkynnt þér, að þau munu
verða komin í splunkunýja, tveggja
herbergja íbúð, þegar þú kemur
heim“.
Þegar Galkin minntist áfjölskyldu
hans, minntist Tuomi þess, að Mið-
stöðin hafði ekki sent honum nein
bréf frá þeim í tæpt ár. „Ég skal
athuga málið“, sagði Galkin. „Jæja,
þú ættir að koma þér burt sem
fyrst. Gangi þér vel“.
Tuomi ók burt frá Greystone-
járnbrautarstöðinni klukkan 11.46
fyrir hádegi. Hann ók í alls konar
krókum um hæðirnar fyrir utan
Yonkers til þess að fullvissa sig
um, að Rússarnir veittu sér ekki
eftirför. Svo stanzaði hann við
símaklefa einn, sem var við hlið-
ina á lítilli veitingastofu.
„Hvernig gekk það‘? spurði Jack,
sem kom í símann.
„Það voru engin vandræði“, svar-
aði Tuomi. „En það er margt, sem
ég þarf að skýra ykkur frá“.
HÚRRA FYRIR AMERÍKU!
Skömmu eftir klukkan 1 e.h. kom
Tuomi til fundar við þá Jack og
Steve, sem biðu hans í leyniíbúð
Alríkislögreglunnar í Jacksonhæða-
hverfinu. „Segðu okkur frá því,
hvað gerðist", sagði Jack. „Við ætl-
um að bíða með spurningar okkar,
ÚRVAL
þangað til þú hefur lokið frásögn
þinni“.
Þeir hlustuðu þögulir á hann og
sýndu yfirleitt engin svipbrigði. Þó
brá út af því. Það mátti tvisvar
greina það á svip þeirra, að þeir
urðu æstir, þ.e. þegar Tuomi sagði,
að það ætti bráðum að setja hann
yfir þrjá bandaríska njósnara, og
svo þegar hann skýrði þeim frá
nýju verkefnunum, sem Galkin
hafði fengið honum. Strax og Tu-
omi hafði lokið frásögn sinni, spratt
Jack á fætur og átti dularfullt sam-
tal við einhvern. „Við erum hérna
með dálítið í fórum okkar, sem þú
ættir að sjá tafarlaust11, sagði hann
í símann. „Já, það verður tilbúið í
kvöld“.
Þeir fóru nú allir að útbúa
skýrslu, þar sem greint var frá öllu,
sem Galkin hafði sagt. Þeir unnu all-
an síðari hluta sunnudagsins og fram
á nótt. Þeir slepptu alveg kvöld-
matnum, svo að skýrslan yrði sem
fyrst tilbúin til sendingar til Alrík-
islögreglunnar í Washington. Það
var liðið nokkuð langt fram yfir
miðnætti, þegar Tuomi lagði af stað
heim. Hann var svangur og ör-
þreyttur, en samt í léttu skapi. Aug-
sýnilega hafði honum tekizt að
halda velli sem „tvöfaldur" njósn-
ari. Hann virtist ekki hafa valdið
neinum grunsemdum meðal yfir-
boðara sinna í Miðstöðinni. Nú liði
ekki á löngu, þangað til hann fengi
tækifæri til þess að sjá börnin sín
aftur og faðma þau að sér.
Hugsanir hans snerust nú allar
um fjölskyldu hans og hans eigin
hagi. Hann gerði sér ekki grein fyr-
ir því, að endurfundir þeirra Gal-