Úrval - 01.09.1972, Blaðsíða 5

3
Eru sannir karlmenn
ekki lengur til ?
Eru karlmenn að veslast upp? Mörgum finnst nóg um
breytingarnar. Áður var talið, að karlmaðurinn ætti að
vera sterkur og þögull og ekki láta i ljós tilfinningar sinar.
Hvað er nú að gerast? „Renna hlutverk kynjanna saman”
i eitt „samkyn”?
vaö er álitið, aö
■< karlmaöur eigi aö vera?
5 Er til slikt fyrirbrigði
sem karlmannleiki? Eru
hinar gömlu reglur um
H
\»/
/*\
Zl'.
/I\
ÍÍC
✓icýtcííýíi'cíí; það, hvernig karlmaður
skuli hegöa sér, ekki
lengur gildar, reglurnar,
sem okkar afar og langafar fóru eftir?
Hefur komiö fram ný tegund
„karlmennsku”, nýr hegðunar-,
tilfinninga- og hugsunarháttur fyrir
karlmenn, nýtt sjálfsmat? Einn
þeirra, sem álita, að svo sé, er Lester
A. Kirkendall, 68 ára prófessor i
Dregon-rikisháskólanum, hjartahlýr
og vitur sérfræðingur i mannlegum
samskiptum og einn af brautryðjend-
um kynfræðsluhreyfingarinnar. í
þjóðfélagi vorra daga sér hann fyrstu
merki hins nýja „karlmannleika”. I
eftirfarandi viðtali lýsir hann
skoöunum sinum á þessu.
Hvaö hefur það merkt hingað til að
vera karlmaður?
— Hér i Bandarikjunum hefur hinn
styrki, þögli karlmaður, sem ráðin
hefur, verið okkar fyrirmynd. Sem
faöir var hann strangur en þó
reiðubúinn að fyrirgefa. Sem eigin-
maður réð hann yfir eiginkonu sinni.
Og þaö var alveg lifsnauðsynlegt, að
hann opinberaði engum tilfinningar
sinar, vegna þess aö hann áleit, að
slíkt mundi grafa undan yfirráðum
hans og valdi.
Drengjum var kennt , að gráta ekki
og sýna ekki ástúð og þá sizt öðrum
drengjum. Karlmaðurinn varð að vera
hörkutól, jafnvel þegar vinátta var
annars vegar. Nýlega heyrði ég hóp af
ungum karlmönnum i háskóla ræða
saman. Þeir voru augsýnilega vinir,
en þeir gátu aðeins tjáð ástúð sina i
garö hver annars meö stöðugum
straumi af uppgerðarsvivirðingum.
Hafa karlmenn alltaf verið þannig?
— Þvi fer fjarri. A ýmsum
timabilum og jafnvel enn i dag viða
annars staðar i heiminum hafa
karlmenn ekki aðeins leyft sér að tjá
sinar bliöari tilfinningar i garð eigin-
kvenna og vinkvenna, heldur einnig I
garð annars fólks. Fyrir skömmu var
ég að flytja erindi i háskóla einum, og
þá sýndi ég litskuggamyndir af ungum