Úrval - 01.09.1972, Blaðsíða 57

ÍRLAND - GRÆNA EYJAN
55
háu Moherbjarga sem gnæfa 200 m.
upp fyrir brimiöu sjávarins við rætur
þeirra og minna okkur á, að Irland er
sæbarinn útvöröur landflæmis
meginlandsins og snýr mót Atlants-
hafinu eins og skipsstafn, stafn
Evrópu.
Við ókum áfram og komumst upp á
Tappatogarahæö, þegar rökkrið náöi
völdum I vestri. Og þar dvöldum viö
dálitla stund, unz viö ókum I sifelldum,
kröppum beygum niöur til
Ballyvaughan f dalnum fyrir neöan. f
fjarska greindum viö úfnu, pur-
purabláu fjöllin i Connemara. Þau
voru I 30 mflna fjarlægð. Og hinum
megin viö mynni Galwayflóans
greindum viö hinar alþekktu
Araneyjaryztúti viö sjóndeildarhring,
Inishmore, Inishmaan og Inisheer. 1
kringum okkur teygöi sig hiö grýtta
Burrensvæöi, sem nefnt er
Mikliklettur. Þaö er öruggt, að engar
aörar hundrað fermilur i gervallri
Evrópu búa yfir eins dulmögnuðum
töfrum. Þvi er eins fariö meö Burren
og eyöimerkurnar i Suövesturfylkjum
Bandarikjanna, aö á vorin breytist
svæöi þetta i risavaxinn stein-
blómagarö, sem glitrar og logar af
litum sjaldgæfra blóma, sem vaxa þar
I einni bendu, jurta, sem tókst ein-
hvern veginn aö komast þangaö frá
Alpafjöllunum og Miöjaröar-
hafslöndunum, frá Ameriku og heims-
skautslöndunum, jurta, sem hvergi er
aö finna á svæöunum milli Irlands og
áöurnefndra svæöa.
Viö fórum til Tralee, og þaöan ókum
viö yfir Connorskaröiö, þar sem
svarthöföakindur spigsporuðu um á
syllum i klettunum við veginn og
fylgdust meö feröum okkar. Siöan
ókum viö yfir hin fögru engi
Dingleskagans til hins tignarlega
Sleahöföa, en hann var fyrsta landsýn
Lindberghs, þegar hann flaug yfir
Atlantshafiö. Viö ferðuöumst um
Iveraghskagann. Viö ókum eftir
hinum bugöótta strandvegi,
Kerryhringnum, sem er 110 mílur á
lengd, yfir bláu Kerryfjöllin til
Killarney. Þar getur viöa aö lita slika
fegurö, aö fátt jafnast á viö hana hér á
jaröriki. Brendan Behan skrifaöi eitt
s.nn, aö margt hér i heimi ylli von-
brigöum. En svo bætti hann viö: „En
þaö er tvennt, sem hefur ekki valdið
mér vonbrigöum, fyrsta kampaviniö,
sem ég smakkaöi, og sú sýn, sem viö
mér blasti, þegar ég leit Killar-
neyvötnin fyrsta sinni.”
Saga trlands er mörg þúsund ára
gömul. En irska þjóöin hefur aldrei
látið algerlega kúgast i allri hinni
löngu sögu sinni, jafnvel ekki þegar
hinn miskunnarlausi Cromwell beitti
hana slikri haröýögi, aö henni lá viö aö
hugfallast. En þaö var ekki fyrr en
áriö 1949, að lýst var yfir stofnun
lýöveldis I trlandi, Hins irska frlrlkis.
Segja má, aö þaö hafi aöeins gerzt
fyrir nokkrum augnablikum, þegar
miðaö er viö samfellda 8000 ára sögu
þjóöarinnar.' Og á þeim tæpa aldar-
fjóröungi, sem slðan er liöinn, hefur
viöhorf tra þroskazt furöulega mikiö
og þeir mætt kröfum nútimans i sifellt
rikari mæli.
„HEGÐUM OKKUR EINS OG
AUÐUGASTA ÞJÓЄ
Dublin, hin fagra og glæsilega
höfuöborg Fririkisins á bökkum
Liffeyárinnar, er að öllum likindum
dæmigeröara tákn um hin nýju irsku
viðhorf en nokkur annar bær eöa héraö
I írlandi. Dublin er stórborg meö
allmiklum alþjóölegum borgarsvip.
Hún telur 620.000 ibúa. A leiðinni inn i
borgina gat að lita há og stór
fjölbýlishús, þar sem þvottur hékk á