Úrval - 01.09.1972, Blaðsíða 92

90
þaö mikiö undrunarefni, hversu af-
burðavel Cayce virtist vera að sér i
líffærafræöi og sálfræöi i dásvefni, þótt
hann hefði aldrei lesiö neitt um slik
mál. En þaö sem aftur á móti olli
Cayce mestri furöu var þaö, aö fólk
fékk lækningu, ef það fór eftir
leiöbeiningum hans. Hann haföi alltaf
efazt um lækningu þá, er Layne fékk,
og álitiö, aö þar heföi jafnvel veriö um
imyndun Laynes sjálfs að ræða. Þaö
var aö visu ekki imyndun, aö hann
sjálfur fékk röddina aftur, en gat það
ekki verið einber heppni? Og jafnvel
þótt hann heföi nú getaö læknaö
sjálfan sig, vaö þaö þá hugsanlegt að
hann gæti einnig hjálpaö öörum á
sama hátt?
Þannig hugsaði Cayce i upphafi
ferils sins. En allar þessar efasemdir,
er hann varð stöðugt aö glíma viö meö
sjálfum sér, hurfu þó smátt og smátt
fyrir þeim nýju staöreyndum, er viö
honum blöstu, þvi aö þeir, sem jafnvel
voru taldir ólæknandi, hlutu fulla bót
meinasinna. Tóku nú fréttir óöum aö
berast út til almennings um þessi
íyrirbæri.
Deyjandl barn.
Dag nokkurn hringdi fyrrverandi
skólastjóri skólans i Hopkinsville til
hans úr öörum landshluta vegna 5 ára
gamallar dóttur sinnar, er verið haföi
veik frá þriggja ára aldri. Er hún var
tveggja ára aö aldri haföi hún fengið
slæma inflúenzu, og eftir þaö haföi
sálarlif hennar ekki þroskazt eölilega.
Foreldrar barnsins höföu leitaö til ótal
sérfræöinga, en engin lækning fengizt
þrátt fyrir þaö. Upp á siökastiö haföi
barniö þjáöst af skjálfta, er var aö
færast i aukana, og læknir sá, er siöast
skoöaöi barniö, kvaö upp þann úr-
skurö, aö hún gengi meö sjúkdóm I
heilanum er undantekningarlaust
ÚRVAL
myndi leiöa til dauöa. Hinir
sorgmæddu foreldrar höföu nýlega
flutt dóttur sfna heim til þess eins aö
deyja, er þau fréttu frá kunningja
sinum um hina óvenjulegu hæfileika
Edgar Cayce.
Varö Cayce mjög snortinn af
frásögn fööur barnsins og hét honum
þvi, aö hann skyldi heimsækja barniö.
En þar sem hann var f járhagslega illa
stæður þáði hann boö föðurins um
greiöslu á farmiöa meö járn-
brautarlest, og var það i fyrsta skiptiö
sem hann fékkst til aö þiggja nokkuö
fyrir þjónustu sina.
Lagöi hann brátt af staö i feröina
kviöafullur mjög, og eftir aö hani
haföi séö barniö i eymd sinni, óx
honum enn meira i augum sú of-
dirfska, aö hann bláfátækur og
ómenntaöur bóndasonur, er ekkert
þekkti til lækninga, skyldi láta sér
detta i hug aö reyna lækningu á barn-
inu, sem allir færustu læknar lands-
ins höfðu gefizt upp viö aö hjálpa.
Hann var kviöafullur er hann lagöist
til svefns i sófa I stofunni á heimili
hjónanna. Eftir aö hann var fallinn i
dásvefn var hins vegar allt sjálfs-
vanmat horfið. Layne var meö honum
i feröinni. Aöstoöaöi hann Cayce eins
og venjulega gaf honum I dásvefn-
inum fyrirmæli um það, hvaö hann
ætti aö rannsaka. Ctskýröi Cayce þá
með rólegri röddu og fullkomnu öryggi
hvernig högum barnsins var háttaö.
Sagöist honum svo frá aö rétt áöur en
barniö tók aö skjálfa heföi þaö falliö úr
barnavagni og hlotiö meiösli og er þaö
fékk inflúenzuna heföu bakteriur
komizt i meiöslin og væri þaö ástæöan
fyrir skjálftanum. Fullyrti hann aö
lækna mætti barnið meö sérstakri
skuröaögerö á höfuökúpunni.
Staöfesti þá móöir barnsins þaö, aö
barniö heflii falliö úr barnavagninum,