Úrval - 01.09.1972, Blaðsíða 28

26
ÚRVAL
Bryant, Mark E. Maynard og Michael
R. Melton. Sá siðastnefndi var
augsýnilega leiðtogi þeirra. Melton
hafði verið i strandvarnarliðinu, og
þeir Bryant og Maynard höfðu verið
saman i hernum i Vietnam og svo
siðan i kommúnum i Kaliforniu og á
Hawaiieyjum. Fangarnir tóku brátt
eftir þvi, að samræður ræningjanna
snerust mikið um sælulif, eins konar
jarðneska paradis. Melton virtist
altekinn hugmyndinni um „fyrir-
myndarkommúnu”, sem þeir ætluðu
að stofna þarna „fyrir handan”,
friðarveröld einhvers staðar á Suður-
Kyrrahafinu. „Þeim er eins farið og
’málaranum Gauguin,” bætti Maynard
við.
Bryant, sem fangarnir fóru siöar að
kaila „lemjaran.i”, þar eð hann lamdi
alltaf flötu hnifsblaöinu við lófa vinstri
handar með hægri hrynjandi , , ,
plat ,, , ,plat , , ,plat, , , plat, sagöi
við þá: „Við ætlum að láta ykkur liða
svolitið betur en áður. Enginn gæti nú
heyrt til ykkar, iafnvel þótt þið æptuð
og öskruðuð”. Limbandiö var rifið
burt frá munni þeirra og baðrnullin
tekin út úr þeim. Einnig voru hendur
þeirra nú leystar úr bandinu, sem batt
þær við ökklana, handjárnin voru
tekin af, og siðan voru þeir hand-
járnaöir með hendurnar fyrir framan
sig. Svo voru hendurnar bundnar við
öklana aö nýju, og ekki vár losað um
bandið um ökklana. Waschkeit var
fluttur i eins manns káetu miðskips, en
hinir voru settir i tveggja manna
káetuna aftur á.
Þetta er sjórán! hugsaði Power með
sjálfum sér, þar sem hann lá hjálpar-
vana i koju sinni. ótrúlegt! Hvaða
áætlun sem ræningjarnir kunnu aö
hafa I huga, þá hafði öll áhöfn Kamalii
nú kornizt að þeirri niðurstöðu, að
ræningjarnir yrðu fyrr eða slðar að
losa sig við þá. Fatnaði og persónu-
legum munum og útbúnaði áhafn-
arinnar hafði þegar verið fleygt
útbyrðis, þar á meöal veskjum meö
öllum persónuskilrikjum. Nú þegar
ræningjarnir höfðu rænt skútunni, sem
var 40 mill. króna virði, yröu þeir
áreiðanlega að losa sig við allt það,
sem gefið gæti umheiminum til kynna,
hvert förþeirra væri heitið.Þeir máttu
ekki eiga þaö á hættu, að þaö fyrir
fyndust einhver vitni.
Þeir munu þarfnast okkar fyrst i
stað til þess að sigla skútunni, hugsaði
Waschkeit með sjálfum sér. Þeir
kunna litiö I siglingafræði og skips-
stjórn. (Melton hafði leikið sér
svolitið að sextanti skipsins, en loks
hent honum til hliðar, þar eð honum
fannst hann augsýnilega vera alveg
óskiljanlegt verkfæri. Og þeir veröa
örugglega orönir eldsneytislausir eftir
800 milur meö þessum hraöa, sem þeir
sigla á. Og þá veröa þeir alveg
hjálparvana. Þeir munu þvi þarfnast
okkar lengur tii þess aö geta siglt
skútunni áfram meö hjálp segla.
Power fann, að þaö kviknaði með
honum dálitil von við umhugsunina
um, að þeir yrðu kannske látnir i land
á eyöiey. Og Freitas, sem hafði háð 46
hnefaleikakeppnir sem ungur maður,
var alltaf að hugsa um, hvernig honum
ætti að takast að ná skambyssu frá
ræningjunum.
„Stökkviö Utbyröis”.
7. ágúst að morgni til. Veðrið var
hlýtt og sólskin. Sjórinn var ládauður.
Ræningjarnir stýrðu I hlykkjóttri
stefnu, en þó nokkurn veginn i
suðvesturátt. Power áleit um hádegið,
aö þeir væru staddir um 120 milum frá
Honolulu I 230 gráðu stefnu.
Klukkan 3 siðdegis sagði Power, að
hann hefði mjög mikinn sinadrátt i