Goðasteinn - 01.03.1965, Side 11

fcorbjörg, dó fullorðin, barnlaus. Síðan átti hún ísleif son Eín-
ars á Stórólfshvoli, frá Hrútafelli, Jónssonar og Guðrúnar ís-
leifsdóttur. Tóku fyrst við búi foreldra - eða móður - hennar,
fluttu svo að Bjargarkoti í Fljótshlíð og síðast að Önundarstöð-
um í Landeyjum. Áttu fjölda barna. Hún dó 1889 (æviágrip í
Þjóðólfi. Hann lifir enn (1903) blindur hjá syni sínum. 2. Þur-
íður, sjá síðar. 3. Halldóra, dó nýuppkomin (á Flókastöðum),
barnlaus. 4. Guðrún, sem hér er að mestu tekið eftir, fædd í
Skarðshlíð 1830, missti heilsu og sjón að mestu leyti um tví-
tugt, steinblind yfir 30 ár (1903). Tekin að Keldum frá Brekk-
um í Hvolhreppi 1853 (Bréfabók 1, 297) og dó þar 21. marz 1907,
77 ára. Var mjög vel að sér og lærði ótrúlega mikið af sögum
og kvæðum, andlegs og veraldlegs efnis á ca. 20 árum, einnig
af aðkomandi og umferðafólki, scm oft gisti hér. Huggaði og
hlúði að börnum, kenndi þeim lestur og kristindóm, eftir að
þau höfðu lært að þekkja stafina, spann og á rokkinn sinn og
var lengi prjónavél heimilisins. Gekk til vatnsbóls á hverjutn
degi að sumri og vetri í góðri færð til minniháttar eigin þvotta
(fótasár, lúpus, smitun frá karli) og hirti að öllu þvott sinn með
prikið sitt að leiðsögu.
Þuríður Jónsdóttir var fædd í Skarðhlíð 13. des. 1825, dó 13.
okt. 1898 á 73. ári. Hún var tápkona. Vel vaxin og fríð þótti
hún, áður en elli og tæp heiisa surfu að henni, dugleg úti og
inni, prýðilega vel vinnandi, þrifin og hreinleg. Á Hvoli var
hún matselja í Djúpadal (selstöðu). Flutti sem ráðskona að
Keldum 1852. Þegar Guðmundur sótti hana, hafði hún tekið
meinsemd eða ígerð í höndina og sagði: „Þú hefur lítið við
mig að gjöra, svo handlama“. Hann mælti: „Það grær áður
en þú giftist". Hún varð þriðja kona Guðmundar Brynjólfsson-
ar á Keldum, giftist 23. júlí 1852 (27 og 57 ára). Guðmundur
var maður fríður sýnum, vel vaxinn og karlmannlegur, mcð
kragaskegg, svipmikili og öldurmannlegur, með hærri mönnum
að vexti, þreklcga vaxinn og feitlaginn, léttur á fæti á yngri ár-
um, hraustur cg iðjumaður mikill, heimilisprúður og þýðlyndur,
og unnu honum bæði börn og stjúpbörn o. m. fl. Raddmaður
góður og lagsæll. Lærði og söng í kirkju, nýju lögin, eftir að
Godasteinn
9