Goðasteinn - 01.03.1965, Síða 53

Kúðafljót, átti ekki sjálfur heimangengt vegna gests, sem hann
átti von á. Við lögðum af stað undir hádegi. Broti var á fljót-
inu fyrir vestan Sanda og var svo harður, að næstum hélt hest-
unum. Vatnið í brotanum var í hné, svo þetta var lítt fær veg-
ur. Austurfljótið var í einum ál, milli hárra skara. Það var
mikið vatn og ekki árenniiegt, 40-50 faðmar að breidd, með
þungum, sígandi straum. Mikið bar á straumhvirfingum (hring-
iðum) í vatninu, og kvað Árni þær stafa frá dældum frá botni.
Árni var í vafa um, hvort fljótið yrði sundlaust, en hvergi var
um brot að ræða. Skarirnar voru að mestu skarðalausar. Árni
ákvað að reyna vatnið en lét mig bíða, Sagðist hann sækja
mig, ef sundlaust yrði. Þetta fór að óskum, þótt litiu munaði.
Reiðskjóti minn var nokkuð lágvaxinn og flaut nokkrum sinn-
um en skilaði mér heilum að austurlandinu. Var sem blessað
dýrið vissi, áður en það tapaði fótfestu, og tók þá sem sprett
áfram. Ef ég man rétt, þá hef ég sex sinnum sundriðið hesti
eftir þctta og man ekki eftir þessum viðbrögðum hjá neinum
þeirra.
Eystri skörin var sem steyptur veggur, um það fæti hærri
en hestarnir, sem við hana stóðu. Vatnið náði þeim þar á miðj-
ar síður. Ég skreið þarna næstum mittisvotur úr hnakknum upp
á ísinn, og við Árni kvöddumst. Sagði hann að skilnaði: „Pass-
aðu nú, Nonni minn, að tapa ekki af veginum, því dimmt verð-
ur í kvöld“. Svona báru mig allir fyrir brjósti. Mér hlýnaði
um hjarta við ávarpið „Nonni minn“. Þannig ávarpaði mig
helzt gamalt fólk, sem mér var einkar gott. Við Árni skildum
svo að skiptum, og sá ég hann ekki síðar.
Ég hraðaði för minni austur á bóginn. Farið var að bregða
birtu, þegar ég fór austur hjá Strönd. Ég hljóp stanzlaust, þar
til mér var orðið vel heitt. Jafnt og þétt ágerðist vindur og
regn. Ferðinni var heitið að Feðgum í Meðallandi, og reyndist
spölurinn þangað lengri en ég hugði, enda aðeins farið þarna
um einu sinni áður. Stöðugt versnaði veðrið og var beint í
fangið, svo ég hætti að hlaupa. Brátt varð ég gegndrepa, og
ofan á þau óþægindi bættist biksvart hlákumyrkur, hið svart-
asta, sem ég hef verið úti í. Tryggur félagi minn var að vísu
51
Goðasteinn