Goðasteinn - 01.06.1977, Síða 25

Gestur Oddleifsson:
Gömul ferðasaga
Blöð með eftirfarandi, nærri 50 ára frásögn, rakst ég nýlega á í
gömlu blaðadóti- Við að lesa þetta mundi ég óðara eftir þessu og
hvers vegna ég hafði svo mikið við að skrifa þetta hjá mér. En
þannig var, að bæði vinnufélagar og yfirmenn mínir höfðu gaman
af þessari ferðasögu minni. Þeim þótti ég, þessi smá-karl, hafa
staðið mig vel, bæði að snúa á lærðan veðurfræðing, og að hafa
meira en í fullu tré við þann stórkarl, sem vegamálastjóri óneitan-
lega var. Og hér kemur frásagan óbreytt.
Þegar bílstjóri snéri á lcerðan veðurfrœðing.
Þetta gerðist veturinn 1926-27 nokkru fyrir jól (man ekki dag).
Ég var bílstjóri á B.S.R. og ók bíl af Fíatgerð fyrir 14 farþega.
Stöðin átti fjóra slíka og voru þeir notaðir í langferðir.
Nú er það nokkru fyrir hádegi einn dag, er ég ásamt nokkrum
öðrum bílstjórum, sátum í kompu inn af afgreiðslunni, að Egill
Vilhjálmsson stöðvarstjóri kemur til okkar og segir: „Vegamálastjóri
var að panta bíl austur á Hellisheiði eftir hádegið, og hann bað um
einhvern langferðabílstjórann með 14 manna Fiat“. Svo segir hann
við mig, hvort ég sé til í að taka þetta að mér. Ég kvaðst tilbúinn í
það. Hann segir mér þá, að yfirfara bílinn, sjá um að allt sé í lagi
snjókeðjur og annað, svo og að taka bensín. Svo skuli ég borða og
vera mættur á Túngötu 20 klukkan 15 mínútur yfir eitt og aka svo
vegamálastjóra það sem hann óski. Að sjálfsögðu fór ég eftir þessum
fyrirmælum, og gætti þess að vera mættur nokkrum mínútum fyrir
tiltekinn tíma á Túngötu 20. Á tiltekinni mínútu lcorn Geir Zoéga
út í bílinn. Hann nefnir nokkrar götur og hús, sem við þurfum að
koma við í og taka farþega. Ekki voru þeir þó margir, held aðeins
3, svo ekki var þröngt um þá í þessum stóra bíl. En þessir bílar
þóttu flestum bílum betri í snjó, ófærð og dimmviðri vegna þess,
hvað þeir voru há hjólaðir og höfðu óvenju sterk ljós; svo sat öku-
maðurinn hátt en stutt framaf þeim og útsýni því sérlega gott.
Goðasteinn
23