Goðasteinn - 01.06.1977, Síða 60

þingfundir stóðu yfir. Þinghúsið er glæsilega fögur bygging jafnt
innra sem ytra. Þar getur að líta miklar loft- og veggskreytingar og
málverk og höggmyndir prýða ganga og sali. Húsið á sér langa og
mjög merka byggingarsögu, en Georg Washington lagði hornstein
þess 1793.
Að áliðnum degi, eða kl. 4, héldum við út á Dulles flugvöll, en
þaðan áttum við að hefja flug til Seattle um 6 leitið. Vivi Aase
fylgdi okkur þangað. Hún hafði hugsað framúrskarandi vel um
okkur allan tímann og kvaddi okkur öll með kossi að skilnaði. Við
íslensku og færeysku fulltrúarnir fylgdumst að, en fulltrúar hinna
Norðurlandaþjóðanna áttu ýmsa viðkomustaði á leiðinni vestur.
Flugvélin hóf sig á loft frá Dulles flugvelli kl. óV^. Fullt fjögra
tíma flug var framundan en við fvlgdum deginum og komum því í
björtu til Seattle, sem raunar hefur einnig lengri sólargang um há-
sumar en Washington. Það stytti leiðina að mun að Högni Mohr
le.iddi mig inn í heim færeyskra þjóðkvæða og las mér einn þeirra
sagnadansa sem um aldir hafa lífgað sál þjóðarinnar. Við flugum
langt ofar skýjum en öðru hverju grisjaði í þau niður á sléttuna
miklu og síðar hæðir og fjöll. Um sinn huldu þoka og ský alla út-
sýn en svo, allt í einu, koma úr kafi snæfi þaktir fjallatindar og
heimaleg tilfinning grípur Islendinginn og hún skilur ekki við hann
að sinni, því skammt undan bíða íslenskar hendur þess að bjóða
hann velkominn. Flugvélin renndi mjúklega niður á flugvöll Seattle
og að nokkrum mínútum liðnum stóðum við ferðafélagarnir í hópi
fólks, sem ávarpaði okkur á móðurmálinu góða- Ljósklædd kona
setti rós í barm minn og bauð m.ig velkominn um leið og hún kynnti
sig og mann sinn fyrir mér. Þetta voru þau Doris Olason og Ray
Olason yfirverkfræðingur við Boeing flugvélaverksmiðjurnar í
Seattle, en þau höfðu tekið að sér að hýsa langferðamanninn. Ráð
hafði verið fyrir því gert að ég gisti hjá Tana Bjornson, bróður
Doris, og konu hans, Sigríði, en svo illa tókst til að hún hafði
brákast á fæti tveim dögum fyrir komu okkar. Eigi að síður voru
þau hjónin ennnig mætt þarna til að bjóða okkur velkomin og lét
Sigríður sér í engu bregða, þótt hún gengi um í gifsstokki.
Kristinn Gíslason og Margrét kona hans áttu boðið athvarf hjá
náfrænku Margrétar, Guðrúnu, og manni hennar Jóni Magnússon.
58
Goðasteinn