Goðasteinn - 01.06.1977, Side 82

son á Leiðvelli, ritari Ásmundur Jónsson, Lyngum, gjaldkeri
Erasmus Árnason, Leiðvelli.
Svo gerist það, að bindindisfélagið Sigurvon gekk í stúkuna
Sygin með eignir sínar. Ekki vildu þó allir félagarnir ganga í
stúkuna og urðu því utan við félagsskapinn um sinn. Stúkan hafði
fundarstað að Rofabæ í óhentugu húsnæði, en ekki var á öðru
betra völ. Þarna voru þá haldnir dansleikir og annað til skemmt-
unar með fundum.
Nú voru ungmennafélögin að hefja störf og breiðast út um
landið. Þá skeði það á almennum skemmtifundi stúkunnar, að
leitað var eftir vilja manna, hvort takast mætti að stofna eitt slíkt
félag í Meðallandi, og Ungmennafélag Meðallendinga hóf feril
sinn, svo vel var þessu máli tekið. Margir stúkufélagar voru meðal
stofnenda og fögnuðu þessum yngri bróður. Fyrstu stjórn félags-
ins skipuðu: Eiríkúr Jónsson trésmiður frá Auðnum, Eyjólfur
Eyjólfsson kennari í Botnum og Einar Sigurfinnsson, Kotey.
Þessi félög störfuðu hlið við hlið við erfið skilyrði, en innri
glóð hélt öllu vel saman. Á Rofabæ var nú ekki völ á húsnæði,
og hvað var til ráða, þegar í það skjól var fokið? í Lágu-Kotey
var nýlega byggt allstórt bæjardyrahús, vel uppgert að veggjum
og viðum. Timburveggur var milli þess og baðstofu. Fleilþil var
á suðurgafli með góðum glugga. I norðurenda var afþiijað búr og
geymslupláss. Þetta hús var fáanlegt félögunum til nota og þótti
notandi, þó með því móti að setja t það timburgólf og bekki.
Hröð hugsun og ötul handtök margra samtakafúsra pilta komu
til sögunnar. ,,Ná.i tíu taki, tekst þeim margt á degi.“ (H.Y.).
Allstórt relcatré og önnur minni voru útveguð, og furðu fljótt var
búið að saga þetta í fjalir, hefla þær og telgja og negla á gólfbita,
sem búið var að tegla og festa. Var þá kominn sæmilegur funda-
og danssalur. Að vísu varð að ganga þar í gegn frá baðstofu til
cldhúss og útidyra, en að vísu mátti tjalda af gangrúm. Innan
tjalda varð þá herbergi nógu stórt fyrir fundi, og þröngt mega
sáttir sitja.
Stúkan Sygin og ungmennafélagið höfðu nú fengið þarna sam-
komustað, sem vel mátti við una. Þarna héldu þau fundi sína og
skemmtisamkomur, og oft var þar „kátt í koti“.
80
Goðasteinn