Ársrit Torfhildar - 01.04.1987, Side 28

Ársrit Torfhildar - 01.04.1987, Side 28
ekki eins og aðrir menn og fellur ekki inn í fjöldann. Hann væri vís til að taka fé fyrir að sýna sig alþýðunni og stuðla þannig að óréttlátri skiptingu auðsins." „Óréttlát skipting, niinn rass," sagði Samúel frændi og formælti sjálfum sér í hljóði. Hvernig hefði hann átt að vita í hvaða flokki læknirinn var? uGefðu krakkanum bara magnýl og þá jafnar hann sig." Læknirinn sendi Samúeli kalt augnaráð en stakk svo höfðinu inn um dyragættina. Hann sá aðeins þrútnar graftarbólur sem stóðu eins og eldfjöll upp úr fitugu höfuðleðrinu. „Heyrðu, vinur," sagði læknirinn strangur við stóra hausinn. 1(Þú ferð ekkert að safna auði. Það er óréttlátt að sumir séu efnaðir og aðrir blásnauðir. Þú vilt ekki hafa dauða fjölda lítilla barna á samviskunni, er það?" ((Ha?" sagði Gússi veiklulega. Læknirinn kom nú auga á andlit Gússa Almars Sveinssonar. Það gægðist út á milli höfuðbelgsins, smátt og friðsamlegt eins og lítil stytta af Jésú í miðri Sahara eyðimörk. Læknirinn var ekki seinn á sér að mistúlka afslappaða andlitsdrættina. 1(Formaðurinn hjálpi mér!" hrópaði hann upp yfir sig í æsingi þegar hann sá að andinn á bak við þessa ásjónu var ófær um að skerða hlut verkafólks. 1(Ég hef aldrei séð jafn ásátta ásjónu! Heyrðu, ertu ekki ásáttur?" Þegar Gússi svaraði ekki togaði læknirinn óþolinmóður í fitugt hár á hausnum til að ná athygli hans. (lHeyrðu, ertu ekki ásáttur?" (1Ööö, ég veit það ekki," svaraði Gússi lágt. (lHann er bara ásáttur!" gargaði læknirinn og hoppaði upp og niður eins og kengúra. (lÁsáttur! Það er bara engin veiki að vera gashaus. Strákurinn er hamingjusamur! Það sést á andlitinu! Hann er ásáttur! Ég verð að rannsaka piltinn svo að ég komist að því af hverju hann er ásáttur. Kannski geta þá allir orðið eins og hann! Allir ásáttir, allir jafnir og allir ánægðir með sitt hlutskipti!" Læknirinn greip hnefafylli af skinninu á höfði Gússa og reyndi gnístandi tönnum að toga hann út unt dyrnar, heirn í rannsóknarstofuna. En hörundið teygðist aðeins. (lSkrattinn er eins og gúmmí!" sagði læknirinn þrútinn í frarnan af áreynslu. 26
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120

x

Ársrit Torfhildar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ársrit Torfhildar
https://timarit.is/publication/1918

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.