Ársrit Torfhildar - 01.04.1987, Side 32

að hann sá ekki fram á að geta hætt að velta þeim fyrir sér.
„Hmmm, ja ég verð barasta að hugsa til eilífðar."
Gússi braut aftur heilann og yfir andlitið, sem áður hafði verið
svipbrigðalaust fyrir utan lítið heimskulegt bros, sællegt á sinn
hátt, færðist nú alvarlegur, fjarlægur svipur þess er einbeitir
sér. „Hmmm, mér líður eins og ég sé nývaknaður af löngum svefni.
Endurnærður og hress, en man þó lítið eftir draumum mínum.
Hmmm, já þetta krefst sannarlega íhugunar."
Gússi krosslagði fæturna og setti hönd undir höku á meðan
hann íhugaði. Hann tók hvorki eftir því að höfuðið hafði skroppið
saman og fór hraðminnkandi, né heldur að hann var að hrapa
eins og brennandi tvíþekja, með ærandi VVVYJJJJÚÚÚÚI.
Flugslysið
Gússi Almar vissi aldrei nákvæmlega hvað gerðist. Seinna meir
þvertók hann fyrir að muna nokkuð eftir því þegar hann plompaði
með brauki og bramli í gegnum þak lestrarsals Háskóla Islands
og flattist út á borði bókmenntafræðinema á þriðja ári.
I öllum blaðaviðtölum sagði Gússi að fyrsta hugsun sín, þegar
hann komst til meðvitundar, hefði verið: Hvers vegna er ég
endurnærður og hress, en man þó lítið eftir draumum mínurn?
Svo upptekinn hafði hann verið af þessari gátu, að það var ekki
fyrr en tveim dögum eftir að hann vaknaði, sem hann tók eftir
því að hann var staddur á gjörgæslustofu. Þá hafði fyrsta og eina
bón Gússa verið sú að hann fengi bækur. Svo las hann og las og
las þangað til dag einn að horaður læknir með pabbasvip kom í
heimsókn.
l(Gússi rninn," sagði læknirinn hughreystandi, nReyndu að finna
kjarkinn til að lifa áfram. Þó að andlitið hafi ekkert skaddast
fyrir óskiljanlegt kraftaverk, þá ertu algerlega lamaður upp að
háfs og styttan af Ingólfi Arnasyni ætti meiri mögufeika á að
hreyfa sig en þú. Líffærin eru samansafn skemmdra ávaxta og
það er eins og hreyfihamlaður saumaklúbbur hafi æft krosssaum
á líkama þínum. Reyndu að finna kjarkinn til að lifa áfram."
Gússi tók aftur til við að lesa bókina.
30