Ársrit Torfhildar - 01.04.1987, Side 67

Ársrit Torfhildar - 01.04.1987, Side 67
En það sem Jóhanna vissi ekki, var að hún hafði sérstak- lega stóran skammt af því sem flest laglegt fólk hefur ekki, þessu því sem gerir það að verkum, að eftir skamma viðkynn- ingu er venjulegt og jafnvel ófrítt fólk fallegt í augum þess sem það er að tala við. Hún hafði sérstakan persónuleika og mikið skap, en að það væru einhverjir kostir, var hún alls óvitandi um.4) Ég hefði gjarnan viljað sjá og finna meira fyrir þessu mikla skapi í samskiptum hennar við Jonna; hún hefði t.d. mátt beita því þegar hann hættir, sökum peninga hennar, að tala við hana án þess að gefa henni kost á að svara fyrir sig. Jonni er vöðvastæltur verkamaður eins og flestallir karlmenn í sögum Snjólaugar. Hann er sjómaðurinn með veðurbarða andlitið og mýstíkina sem gerir hann umyrðalaust að sjarmör staðarins. Hann er „yfirþyrmandi" og hagar sér oft við Jóhönnu eins og hún sé barn (hann er samt ekki eins slæmur með það og John hjá Cavling). Hún fer suður eftir sambandsslitin með skottið á milli fótanna og reynir að eyða þessum peningum sem stungu sér upp á milli hennar og Jonna. Núna er kveikt á Jóhönnu, hún vinnur eins og brjáluð manneskja og tekst nær því að gleyma drengnum. En leið virkninnar er ekki leiðin að hamingjunni, eins og þarna er ýjað að, heldur er það karlmaðurinn sem er búinn að brjótast á bíl í desember vestan af fjörðum til að ná í elskuna sín sem fellur umyrðalaust í fang hans við fyrstu ástarjátningu. Þetta er ein leiðin til hamingjunnar. Eins og sjá má af framansögðu er dæmigerð kona í ástarsögu lítil, falleg, saklaus, ung og gersamlega óvirk í öllu því sem viðkemur ástarsambandinu, því nkonur eiga ekki að ákveða, taka og fá heldur bíða, vona og loks eftir langa mæðu, láta nerna sig á brott."5) Karlmaðurinn er eldri en konan, fallegur, hár og herða- breiður, dularfullur, fullur af reynslu og sá sem hefur úrslitavaldið í sambandinu. Ævintýri fyrir fullorðna Formúludægurbókmenntir, eins og þessar ástarsögur sem ég skoðaði, líkist mjög ævintýrunum gömlu góðu; passi allavega vel inní þau líkön og kerfi sem sett hafa verið fram um þau. 65
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120

x

Ársrit Torfhildar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ársrit Torfhildar
https://timarit.is/publication/1918

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.