Ársrit Torfhildar - 01.04.1987, Síða 108

einbeiti mér á ný, les fyrstu setninguna yfir aftur. Bæti við
orði.
Frumburöur Steinsstaða-hjónanna fæddist andvana og systkini
hans voru öll gædd hæfileikum sem ollu foreldrum þeirra ekki
einungis óbærilegri sálarkvöl..
Stroka breytinguna út aftur. Ég skoða málninguna og
blómstrandi betrekkið á veggnum og hef enga hugmynd um hver
eigi þetta bílhljóð sem rennur framhjá glugganum. Það hljóðnar
og hættir að vera til enda þótt ég ímyndi mér að það haldi
áfram að hljóma; í eyrum annars manns neðar í götunni og
jafnvel enn frekar í eyrum bílstjórans. Þetta er þrítug kona á
Toyotu með díselvél sem ekur um borgina að næturþeli meðan
eiginmaðurinn siglir sem annar vélstjóri meö Fossi. Til Gdansk.
Heit og barnlaus á ferð um nóttina. Ég sný henni af leið og læt
bílinn stefna til austurs út úr bænum.
Hún hallar sér aftur í mjúkt sætið. Bifreiðin liggur vel á
veginum, syfjuleg tónlistin er lúgt stillt og miðstöðin fyllir
bilinn af notalegum hita. Tveir litlir ljósdeplar nálgast, stækka,
eru örstund óþægilega skærir, hún pírir augun, þytur, og hún
er aftur ein á terð meö tvo ljóshvíta visitingur bendandi fram á
við út í myrkrið. Hana syfjar og tekur ekki eftir týru í glugga,
nokkur hundruð metra frá veginum. Hún tekur ekki eftir
ryðrauðu vísandi merki við malaratleggjara: ISteinsstaðirX Hún
stöðvar ekki bíl sinn við þennan afveg né teygir úr sér í votu
haustgrasinu, dásamar náttúruna eöa leggur djúpa merkingu í
söngl vaðfugla sem hvá í fávísri spurn. Hún fer framhjá þessu
ryðrauða merki á nítíu og átta kílómetra hraða á klukkustund.
Framhjá henni fer botnlaust öskur ungrar konu á sóttarsæng
undir Ijóstýru í nokkur hundruð metra fjarlægð frá malbikuðum
þjóðveginum sem þessa nótt er þó aðeins vegur einnar konu,
vegur þrítugrar grasekkju á nítíu og átta kílómetra hraða til
móts viö bláleitan járnklump á sex dekkjum.
Spurðu hundinn. Gráu lötu tíkina sem liggur á stéttinni á
Borg þegar sólin skín en kúrir á gamalli strámottu í
kyndikletanum innaf tjósinu liðlangan veturinn. Hún ætti að geta
sagt þér sitt af hverju, ekki aðeins trá ýmsu sem hefur hent
þessi tólf ár í hennar lífi-, ekki aðeins frá öllum þeim hvolpum
sem sugu úr henni mjólkina og var síðan drekkt i strigapokum
106