Ársrit Torfhildar - 01.04.1991, Side 8

Ársrit Torfhildar
Medúsulimir ferðuðust vítt og hittu á þeim ferðum ýmsa þá hópa
sem samskipti höfðu verið við, og árangurinn mátti meðal annars sjá
á sýningum í Skruggubúð. Að hætti súrrealistanna gömlu döðruðu
meðlimir Medúsu við pólitískan áróður, gengust fyrir tveimur
herferðum um að skila auðu í kosningum, árið 1982 var
plakataherferð og árið eftir tónleikar í Félagsstofnun Stúdenta.
Segja má að ákveðin endurfæðing hafi átt sér stað árið 1986
þegar safn Sjóns, Drengurinn með röntkenaugun, kom út hjá Máli og
menningu. 1986 er nefninlega líka stofnár hljómsveitarinnar
Sykurmolanna, sem var einskonar afsprenging Kuklsins sáluga, og
innihélt eins og sú sprengja bæði medúsulimi og ómedúsaða.
SKÁLDSKAPARMÁL
Þó Medúsuskáldin séu ólík í yrkingum sínum má vel finna hjá
þeim sameiginleg einkenni, enda varla að furða þar sem ort er undir
sama súrrealistahættinum.
Ljóðin eru myndræn (reyndar yfirleitt ríkulega mynáskreytt líka)
og lítið jarðföst, mikið er um persónugerfingar (enda taldi Breton þær
heillavænlegastar), líkamningar - það er erótík. Bækumar eru
hreinlega heitar (og ég er ekki að tala um þýfi). Flug birtist í ýmsum
myndum, allt frá fútúrískum glæsikerrum (Porsche Etienne Aigner,
Matthías), til flakks himintungla og svifi ljóða á síðum bókanna (eins
og í miðju bókar Þórs Eldons, 23 hundar). Líkaminn er tekinn og
sundurlimaður (nýjasta nýtt yfir deconstruktion), skynfærin eru í
fullu starfi, bæði innan Ijóðanna, svo sem höfðað er til skynfæra
lesanda utan ljóðanna, með lykt, heyrn og snertingu. Líkamleg
hrörnun fær sinn skammt, og líkamspartar eins og hár, tunga og augu
leika stór hlutverk í þætti hættu og fegurðar.
Ég kem upp
úr jörðinni í
héraði vel-
vaxinna stúlkna
Þær hafa fugla
klær í
stað augn
hára. Þær
eru skinn
ætur og
lofa hinn
6