Ársrit Torfhildar - 01.04.1991, Síða 71

Ársrit Torfhildar
TILVITNANIR OG ATHUGASEMDIR
1. Þýðing tílvitnunarinnar er fengin úr ritgerð Garðars Baldvinssonar:
"ég vissi varla hvar", sem birtist í 1. hefti Torfhildar 1987.
Upprunalega tílvitnunin er úr grein Helenu Cixous: "Castration of
Dexapitatíon?" í tímritinu Signs: Journal of Women in Culture and
Society; 1981, vol. 7. no. 1; bls. 53.
2. Wennicke Eide Cox: "Sister", í Women of Darkness. New York
1988. bls 225. Hér eftír verður vísað til blaðsíðutals í sviga á eftir
tílvitnunum í söguna.
3. Garðar Baldvinsson: "ég vissi varla hvar". bls. 91-92.
4. Claire Kahane: "The Gothic Mirror". bls. 337.
5. Lawrence Lipking: "Aristotle's Sister: A Poetícs of Abandonment".
bls. 210-211.
6. Halldór Guðmundsson: "Hamhleypur og samgenglar." TMM 3/90,
bls. 38.
7. Claire Kahane: "The Gothic Mirror". bls. 343.
8. Sjá sama rit, bls. 343 og 347.
9. Halldór Guðmundsson: "Hamhleypur og samgenglar". TMM 3/90,
bls. 24.
10. í sögu Coru Sander, Kunsten á myrde, snýr móðirin bókstaflega
baki við dóttur sinni og verður þess valdandi að hún hengir sig.
11. Helga Kress: "Kvennabókmenntir", í Hugtök og heiti, ritstjóri Jakob
Benediktsson. bls. 154.
12. Sjá sama rit, bls. 154.
13. Lengra hættir móðirin sér ekki því skógurinn er "villt svæði" (sbr.
Ardener aðeins seinna) þar sem engar reglur gilda og hún veit að
það er ekki óhætt að vera. Hún þekkir líka kvenlíkamann og skilur
þess vegna að barnið Augusta er dáið og kemur ekki aftur.
14. Dæmi um frosið landslag er að finna í mörgum sögum eftir konur,
ég minnist sérstaklega sögu Ástu Sigurðardóttur, Frostrigning, þar
sem sjá má dæmi um þetta og það sem kalla má kóru í landslagi.
Kona og kind eftir Steinunni Sigurðardóttur hefur líka frosið
landslag í myndmáli sínu.
15. Hér er verið að þýða hugtakið "deconstruction" sem þýðir að
merking texta er afbyggð eða rifin niður, hugtakið er komið frá
Jacques Derrida.
16. Garðar Baldvinsson: "ég vissi varla hvar", bls. 96.
17. Helga Kress hefur skilgreint slúður sem kvenlega orðræðu en hér
er ég einnig að vísa tíl þagnar kvennanna og hvernig þær talast við
með augnagotum.
18. Það að einn litur sé svona áberandi í myndmáli minnir mig á sögu
Charlotte Perkins Gillman, The Yellow Wallpaper, þar sem guli
liturinn er ógeðslegur og tengist hrörnun, elli, rotnun, geðveiki og
dauða. Ekki ósvipað og græni liturinn hér, nema hvað hér tengist
hann uppvexti í stað elli.
19. Svava Jakobsdóttir: "Reynsla og raunveruleiki", bls. 230.
69