Víðförli - 01.05.1951, Blaðsíða 33

HIMNAFÖR MARÍU
31
í sama fréttablaði er getið ummæla Gerhards May, lúthersks
biskups í Austurríki, í bréfi, sem lesið var á siðbótardaginn (31.
okt.) af öllum prédikunarstólum lúthersku kirkjunnar þar í landi.
Þar segir svo: „Lúther og siðbótin hefur innrætt oss helgi fyrsta
boðorðsins: „Ég er Drottinn Guð þinn, þú skalt ekki aðra guði
hafa en mig.“
En það sem gerist í Róm þessa daga virðist oss brjóta í bág
við þetta boðorð. Páfinn lýsir yfir með miklum íburði og serimoní-
um himnaför Maríu meyjar, þ. e. að hún hafi stigið líkamlega
upp til himins.
Vér lútherskir menn heiðrum einnig Maríu meyju, sem var móðir
Frelsara vors og meðtók þannig Guðs náð í æðra mæli en nokkur
önnur kona og vér lítum á hana sem fyrirmynd í auðmýkt og trú.
En heilög Ritning játar að ekki sé „hjálpræði í neinum öðrum,
því að eigi er heldur annað nafn undir himninum, er menn kunna
að nefna, er oss sé ætlað fyrir hólpnum að verða“ (Post. 4, 12).
Þetta er sagt um Jesúm Krist einan og ekki Maríu meyju. Þess
vegna verðum vér að segja ótvírætt og án þess að um sé að villast,
að það, sem nú er að gerast í rómversku kirkjunni sé gagnstætt
sannleika fagnaðarerindisins. Rómverska kirkjan er að gera Maríu
meyju að hliðstæðu Krists í endurlausnarverkinu. Hún tvískiptir
þeirri náð Guðs, sem er í Kristi. Hún setur menn í þann sess, sem
Guði einum ber, tileinkar mönnum óskeikulleik og mátt til sálu-
hjálpar og krefst að vér trúum á skoðanir, sem Ritningin minnist
ekki á. Með þessu er rómverska kirkjan að hverfa af grundvelli
kristinnar trúar.
Vér lútherskir menn heyrum þetta með blygðun og sorg. Á þess-
um tímum, þegar allir kristnir menn ættu að nálgast hverir aðra,
er páfinn að gera bilið dýpra en nokkru sinni, sem skilur róm-
versk-kaþólsku kirkjuna og aðrar kristnar kirkjur. Sakir sannleika
Biblíunnar og sakir hlýðni vorrar við hann, verðum vér að svara
þessu skorinort neitandi.“
Erkibiskupar ensku kirkjunnar hafa og mótmælt þessu tiltæki
páfans með svipuðum rökstuðningi.