Víðförli - 01.05.1951, Qupperneq 65

NIÐUR í BRÁtíAN BREltíAFJÖRÐ
63
þangað. Satt segir hann einu sinni, er hann getur þess, að ég
minnist ekki á Köíska. Mér er það satt að segja ekki sérlega tamt,
hvorki í ræðu né riti. Eigi að síður gerir sr. Benjamín mér upp
þær skoðanir, að „djöfullinn sé það ógnarvald, sem hvarvetna
skákar gæzku Guðs út í horn, svo að hennar gætir nauðalítið.“
En það er hvort um sig, að sr, Benjamín hefur skrifað meira um
djöfulinn á einu ári en ég hef gert á ævi minni allri, enda veit ég
ekki til þess, að nokkur maður hafi gert ráð fyrir þvílíku ógnar-
valdi þessarar persónu sem hann, því að hvar sem hann kemur
inn á sögu kristinnar hugsunar í fortíð og nútíð, er það nálega
djöfullinn einn, sem hann kemur auga á eða eitthvað honum líkt.
Mig telur hann, eins og kunnugt er, trúa á djöfulinn og tjáir jafn-
framt, að helzti unaður minn muni vera sú tilhugsun, að þorri
mannkynsins verði steiktur á glóðum til eilífðarnóns. En sam-
hliða þessum allra mildilegasta (og eftir því rökstudda) úrskurði
segist hann áætla, að ég muni vera svo sem hundrað sinnum betri
en ég telji sjálfan mig vera. Þegar ég svo kynnist hugmynd hans
um frelsun mannsins, að hún sé „aðallega fólgin í andlegum
þroska, mannviti, þekkingu og kærleika,“ þá verður mér satt að
segja starsýnast á þetta aðallegu, af því að ég vil mega vona, að
einhver smuga sé til frelsunar jafnvel þar sem „mannvit, þekking
og kærleikur“ eru t. d. á stigi ofangreindrar umsagnar um mig.
En undarlega bregður við, að sr. Benjamín skuli svo fara að
flytja útskúfunarlærdóm í eigin nafni og með þó nokkurri áherzlu.
í sömu andrá og hann gerir grein fyrir hugmynd sinni um það,
í hverju frelsunin sé „aðallega“ fólgin og kemst jafnframt að
þeirri niðurstöðu, að Kristur muni vera frelsari manna og Drott-
inn „að því leyti sem fordæmi“ hans „getur þokað“ mönnum eitt-
hvað áleiðis, segir hann: „Eg hugsa mér hinzta dóminn nokkurn
veginn eins og í Matt. 25.“
Þá er að lesa þann kapítula til enda og verður þá „nokkurn
veginn“ ljóst, hverjir halda „aðallega“ fram útskúfunarlærdómi á
Islandi, „að því leyti sem“ ummæli manna, eins og þau liggja
fyrir, geta ,.þokað“ til skilnings á því.
Sigurbjörn Einarsson.