Skógræktarritið - 15.05.2020, Side 11

SKÓGRÆKTARRITIÐ 2020 9
sem hófst um 1880 og landeyðing af
þessum völdum var nær óstöðvandi.
Skógræktarstjórinn Kofoed-Hansen sá sitt
óvænna eftir sex ára starf og lagði til árið
1913 að hætta að verja fjármunum í að
planta erlendum tegundum, en einblína
þess í stað á að friða þá birkiskóga sem
enn voru til staðar. Þetta var mikilvæg
ákvörðun eins og staðan var og varð til
þess að megináherslan var lögð á að bjarga
skógarleifum og kjarri víðsvegar um landið
næstu árin en nýskógrækt var í lágmarki
fram yfir 1930.
Nauðsynlegt að stofna
skógræktarfélag
Sigurður Sigurðsson búnaðarmálastjóri
skrifaði greinar í blöð hér á landi árið
1928 þar sem hann vakti athygli á þeirri
staðreynd að sumar erlendu trjátegund-
anna höfðu tekið ágætlega við sér og
Skógræktarstjóri tekur til starfa
Þessar tilraunir þóttu lofa góðu og leiddu
til þess að ríkisstjórnin undir forystu
Hannesar Hafstein ráðherra tók að sér að
annast skógræktina. Lög um „skógrækt
og varnir gegn uppblæstri lands“ voru sett
árið 1907 og Agner F. Kofoed-Hansen,
fyrsti skógræktarstjóri landsins, var ráðinn
til starfa 1908. Nokkru síðar voru ráðnir
skógarverðir, einn fyrir hvern fjórðung
landsins. Gróðrarstöðvar tóku til starfa
nokkru seinna og hafði starfsemi þeirra
mikil áhrif. Talsverðu magni af erlendum
trjátegundum sem komu frá gróðrar-
stöðvunum var plantað út næstu árin,
þrátt fyrir að aðstæður væru að mörgu
leyti erfiðar. Jarðvegurinn var víða mjög
snauður, búfjárbeit var umtalsverð og lönd
voru ekki girt nægjanlega vel. Gróður-
eyðing hafði verið gífurleg vegna sandfoks
og uppblásturs í kjölfar mikils kuldaskeiðs
Stjórn Skógræktarfélags Íslands í Gröf í Miðdölum í heimsókn til Skógræktarfélags Dalasýslu árið 2015. Mynd:
Brynjólfur Jónsson