Skógræktarritið - 15.05.2020, Síða 14

SKÓGRÆKTARRITIÐ 202012
Íslenskur reyniviður sýndi þokkalegan vöxt
en silfurreyniplönturnar stóðu sig mun
betur. Fjallafurur héldu velli og sitkagreni-
plöntur frá Kyrrahafsströnd Norður-
Ameríku lofuðu góðu fyrstu árin. Þarna var
unnið að skógrækt og uppeldi trjáplantna
af miklum krafti næstu árin. Hákon
Bjarnason hafði veg og vanda að þessu
starfi og hélt um stjórnartauma á meðan
Skógræktarfélagið hafði reitinn á sínum
snærum. Skipulagður var skógarlundur í
norðausturhluta stöðvarinnar og skjólbelti
gróðursett miðsvæðis. Á meðan heimsstyrj-
220 manns sem greiddu félagsgjöld og
gátu því með réttu talist stofnfélagar.
Þetta gæti helgast að því að það voru
erfiðir tímar, fjármálakreppan sem brast
á í kjölfar verðbréfahrunsins á Wall Street
haustið 1929 lét til sín taka hér á landi
sem annarsstaðar. Verðfall á mörkuðum
hafði sín áhrif, hátíðar- og hrifningarvíman
rann fljótlega af mönnum og áhuginn
hvarf sem dögg fyrir sólu. Hugsjónirnar
þokuðu fyrir öðrum áhyggjum og meira
aðkallandi úrlausnarefnum. Þegar félaga-
talið var birt árið 1932 reyndust 223 hafa
greitt árgjaldið. Þremur árum seinna, árið
1935, voru þeir orðnir 364 og þegar félagið
fagnaði tíu ára afmælinu árið 1940 voru
félagsmennirnir 627 talsins.
Gróðrarstöð í Fossvogi
Stjórn félagsins hófst strax handa við að
reyna að tryggja land til að koma upp
skógarreit og ræktunarstöð. Árið 1931 var
óskað eftir því að félagið fengi spildu úr
landnámsjörðinni Reykjum í Ölfusi fyrir
trjáræktarreit. Ríkið hafði keypt þetta
fyrrum stórbýli og kirkjustað árið 1930 í
því skyni að nýta jarðhitann og starfrækja
þar margskonar stofnanir. Skógræktar-
félagið fékk ekki landspilduna sem óskað
var eftir, en á Reykjum var komið upp
gróðrarstöð vorið 1932 og vinnu- og
hressingarhæli fyrir berklasjúklinga tók
þar til starfa 1933. Garðyrkjuskóli ríkisins
var síðan settur á laggirnar á Reykjum árið
1938. Næst leitaði stjórn Skógræktarfélags
Íslands til bæjarstjórnar Reykjavíkur og
óskaði eftir landi undir gróðrarstöð. Knud
Zimsen borgarstjóri tók erindinu mjög
vel og nokkrum dögum síðar samþykkti
bæjarstjórnin að afhenda félaginu 9 ha
land neðst í Fossvogi til eignar og umráða.
Landið var afhent endurgjaldslaust 6.
ágúst 1932. Sama haust var landið girt og
ræktun hófst vorið eftir. Birkiplöntur frá
Hallormsstað sem gróðursettar voru þetta
vor tóku vel við sér en birkitré frá Vöglum
í Fnjóskadal spjöruðu sig ekki eins vel.
Stafafura blómstrar að vori í Reykholtsskógi, einum
skógarreita Skógræktarfélags Borgarfjarðar. Stafafura
hefur verið töluvert gróðursett af skógræktarfélög-
unum, enda þrífst hún vel hérlendis. Mynd: Ragnhildur
Freysteinsdóttir