Freyja - 01.12.1904, Page 7

VII. 5-
FREYJA.
103
ferSin og undirbúningurinn yfir í 7 daga. Á þsim tíma reiö Lailie
konungur kringum hersveitir sínar og eggjaöi þæt tii dáða og
drengskapar.
Á áttunda degi mættust hersveitirnar í breiSum dal meSfram
A einni. BörSust hersveitir Lailie drengilega, en þar voru tíu um
hvern einn hans manna, og óvinum hans fjölgaði þar að auki stoS-
ugt því þeir komu að úr öllum áttum. Lailie konungur barðist
rösklega, og varS umkringdur af óvinunum þar til hann og allir
hans menn sem eftir stóöu voru handteknir.
Eftir níu daga ferS kom hann ásamt öðrum bandingjum —
bundinn og vaktaöur af hermönnum Assarkhadons konungs til
Nineveh og var hann þá látinn í fangakiefa. Lailie fann meira til
á sálunni en á líkamanurn, þó þann liði bœöi hungur ög píslir.
Hann fann að hann mundi aldrei geta hefnt sín og ásetti sér því,
aS hann skyldi líða allar þœr kvalir, sem þeim þóknaSist á sig aS
leggja œðru og möglunar laust, og þannig svifta óvini sína þeirri
einu ánægju, sem í hans valdi stóö aö svifta þá. En það var á-
nœgjan af aS sjá hann lítillækka sig og biöja- þá vægöar. ÞaS
skvldi hann aldrei, aldrei gjöra.
I tuttugu daga situr hann í fangelsi og bíöur lífláts síns. Hann
sér vini sína og vandamenn ieidda til aftökustaðarins. Hann
heyrir andlátsstunur þeirra og kvala óp, þeir eru kvaldir á allan
upphugsanlegan hátt og þeir deyja. Af sumum eru höggnar hend-
ur og fætur, sumir eru flegnir lifandi. Konan haDS elskuieg er leidd
bundin og mállaus að kvennabúri Assarkhadons konungs og hann
veit hver örlög hennar muni verða. En hann þolir þaS allt hljóöa
laust, œðrulaust, óþreyjulaust.
En nú opna morSingjarnir klefan hans, þeir binda hendur
hans á bak aftur, og leiSa hann til aftökustaöarins, sem er löSr-
andi í blóSi vina hans. Lailie sér þverhnípta trjónu, af henni
drýpur blóö hins síöasta vinar hans, sem er siiíinn þaðán, svo hægt
sé aS lífláta hanu sjálfan þar. Lailie er fœrður úr öllum fötum
og honum veröur illt viö aö sjá hvaS magur og torkennilegur hann
var orðinn. MorSingjarnir lifta honum upp á mjöSmunum og eiu
í þann veginn aS henda honum ofan á trjónuna.
,,Þetta er dauöinn, “ hugsaði Lailie og þá gleymdi hann öllu