Freyja - 01.01.1906, Blaðsíða 5

VIII. 6. FREYJA .• 133
nátgnst það takmark 0» í.þrið'ja lagi búningur & hugsunum skfildsins,-
Sé takmarkið göfugt og háleitt, léiðin sem kej t er eftir skynsamieg og
l)f ningur hugsananna ffigaður, sléttur og áferðaf fagur, þá iiefir höfuíid-
nrinn lie mtingu á gtíðum yiðtökum. Bresti þetta allt, þá ætti hanh að
sætta sig við harða dóiiia. Ilafi ljtíð hans sum'þessara skilyrða, en bresti
önnur, þá getur hann ineð sanngirni búist við loa og iasti. Ifvernig
stendur þá Sigfös að vígi í þessu t'lliti? Ilver er stefna hans? Er húh
göfug eða Ijót? Hvaða leiðir velur hann? Kru þær skynsamlegar eða
óheppilegar? Ilvernig er'búr.ingur sá er hann velur hugsuhum sfnum?'
Er hann nettur og Afeiðarfagur eða hið gagnstæða? Þessum atríðuih
ætla ég að reyna.að svara eftir beztu vitund.Stefna eða mark Sigfúsar er
auðsælega þet.ta: Takniarkalaust ínannfrelsi jafiit kvennaseni karla.enda.
laus rannsókn lífsins og tilverunnar með augmn skynseminnar, algjört
afnám allra flokKaskiftinga, skilyrðislaus eyðíng alls þess er bindur ög
lieftir. Þessi eru atriðin seni Sigfús berst fyrir, þessar eru þær hugsjón-
ir sem fyrir honum váka, að leggja sinn skei f tiI þi ss eð þetta mégi
ganga greiðar, það ér lians. þrá og löngun. Að svo ;é skai ég síðar sýi.a -
með hans eigin.orðuln. Fiá mínu sjónarmíði eru þessi atriði flest svo-!
göfug og háleit s,em framast má verða, Ilyort þær leiðirséu heppilegaiy
sein höfundur velur, lim það geta orðið skifcár skoðanir. Einum geðj-
asthezt að þessuin vegi og öði uni að liinum. Melankton og Lúther höíðu
báðirsama mark fyrir augum, sömu liugsjónir, sömu þi á, en þeir yöldu
sina leinina livor. Melankton vann me3 yl og lilýju, lipurð og hógyærð.
Lúther réðist á heimskuna með stóruin höggum 0g fvlgdi öfti.r af alcjfii.
Báðir unnu mikið, óvíst'hvor meira.
Mennirnir eru eins misjafnir í aðfeiðum sínum, eins cg hin dauða
náttúra. Vorblærinn þíður og mildur líður yíir haf og hauður, ylstafir
sólarinnar snerta liina ytri tilvera jarðar vorrar svo að svellin klökkna
og jöklunum vöknar um brár, og í félagi við glit.perlur daggarinnar og
gróðrarskúri ioftsins knýja þeir frain þúsundir fagurra blóma. Þetta er
eiu aðferðin sem náttúran hetir til að vernd i og viðhalda. liinni e'lífu
hringrás lífsiiis o,r tilverunnar. Með samskonat aðferð vinna suin skáld-
iuogaðrir merkir menn. Þaimig vann Melankton, II. C. Anderson,
Longfellow o.ll. En náttúran á einnig til aðrar aðferðir. Þrumur og eld-
ingar hefir hún stunduin til að hreinsa loftið, steypiregn og ofsastorm 1
til þess að þvo í burtu leðjuna og þeyta íykinu. Skáldunuin suinum og
öði um stórmennum heimsins er eins far ð. Þeir sc nda yflr þjóðirnar