Freyja - 01.01.1906, Blaðsíða 31

VIII. 6.
FREYJA
*59
PISLA RVŒTTISDAUÐI HYPATIU
-- EÐA --
Æfilok siÍSmemiingar fornaldarinnar,
(NiSurlag:)
Því þá, eins og til skamms tíma þótttr það bv-sn mikil aÖ konu
skyldi deíta sú fásinna í hug a'ð vi!ja menntast. En Hypatia var
ekki ánægö meö aö þrœða þí bráuti sem. feöurnir og samtíð henn-
ar hafði lagt fyrir hana og systur hennar. Hin allt sigrandi mennta
þrá —þráin' til að hefja anda sinn upp á hæstu sjónarhœöir sann-
feikans og gjöra hann hœfan ti! að lifa því iííi, sem hinar göfgustu
og fullkomnustu sálir ailra tíma sækjast eftir aö iifa, knúðihana tii
að berjast fyrir þeirri fullkomnun og náhenni, Hún fékk fööur
sinn til aö senda sig á háskólann í Athenuborg, sem að afloknum
námstíma hennar sœmdi hana þeim heiöursveröiaunum sem hann
átti bezt til í eigusinni, fyrir frábæra ástundun og framúrskarandi
gáfur, en það var krans mjög fagur. Þenna krans hafði hún æfin-
lega á mannfundum og um hann þótti henni vænna en allt annað
skart sem hún átti. Þegar hún kom heim til Alexandríuborgar var
irún gjörð að forseta háskólans þar. En þar komu þá saman
menntuöustu rnenn heimsins frá austri og vestri. A þessum skóla
gjörðu menntuðustu menn heimsins tiíraun tii aö gjöra friðarsátt-
mála milli hinnar austrænu og vestrænu siömenm’ngar. Þeir vildu
gjöra Aiexandríu að miðdepii aíheimsmenningarinnar. Þar skjddu
meginstraumar hennar msetast. Þar vildu þeir halda hátíðlega
giftingu brúðurinnar austrœnu ogbrúðgumans vestrœna. Þar átti
að verða andleg hreinsunarvé! fyrir siðmenningu heimsins. Að sú
tilraun misheppnaðist á lieimurinn uþp á kristni þeirra tíma, því
bún braut í sundur síðasta hlekkinn er mannvit, iærdómur og
mannúð þéirra ííma sauð saman í sameiningarkeðju þá. Að Asía
befir síðan verið ekkja, eða til að nota aðra einfaldari samlíkingu,
visin grein á stofni siömenningarinnar er einnig henni að kenna.
Aldrei síðan hefir heimurinn komist eins nálœgt því að bindast frið-