Freyja - 01.01.1906, Blaðsíða 8

136 FREYJA VIII. 6.
,,Ó 8ýðir þíi lífið og frið þör kaust
er friðlaust iijarta þitt var’’
var líf þitt, svo kalt eins og hrímgað haust,
hvort hljómaði' í brjóiti þðr dauðans raust
er sárast þig sorgin skar?
Ég vissi1 að þig bugaði sorgin sár,
ðg sá að þú dapur varst,
ég vissi sem aðrir þú/áttir tár,
þ3 ei sæju lýðir þig væta brár,
því harm þinn í hljóði þú barst."
Ástakvæði á höf. allmörg, eru sum þeirra fremur léleg nð því er
skáldskap snertir, en flest faileg, þar er fátt gróft cða klúrt. Tij
„Myrrah,“ (konu sinnar) kveður haitn þannig:
„Þinn sðrkenuileiki er sólin mín,
: þitt sjálfstæði geislar fránir,
mitt einasta takmark er ástir. þín
og andar vorir svo nánif,
Eg'eiska þann háleik ar.da þíns, J > ;
ég elska þín skáldbiómin hreii u,
þann heigasta gagnóni hjarta mins,
sem hélt ég að yrði’ ekki að neinu.“
Ég vildi gjarna taka hér upp.ýmS heil kvæði til þess að sýna bæðí
galla þeirra og kosti, erí tínii og.rúm banna.
F.-.ein kvæði eru í bókihni sem eru nobknrskohar trúarljóð. Þ.eini
er illa fyrirkomið, þar nmn fátt vera rangfært þó öðruvísi sé litið þar á
ýms atriði en venjulegt er, en framsetningur og búningur er óviðfeld-
intl. . ' :t' '
I formála bókarin.nar kemst höf.þannig að orði: „Fyrir sköðanír mtní
ar hcfl ég engrar af.-ökunar að biðja, því ég heti fuiian létt tíl þeirra og
jafnvel þótt enginn ætti þær með mér.“ Þetta er rétt og satt. Ég heli
alveg hið sama að segja um þmna stutta r.itdóm minn. Ég he.'i sagt
mínar eigin skoðanir á bókinni hvortsem höfundi eða- öðrhth faíláþær í
geð eða. ekki. Að endingu víldi égsegja þetta:1 Stgfús þarf að lesa nieð
athygli lji'>ð þeirra skálda sem öðrum taka fram að fegurð og fonni,
Ilann þarf að taka sig til, fara yfir flest kvæði sín, leíðrétta þau og laga
tielia þau og fága,ef haxn .gjörii' það,þá má véehta þegs að eftir hann sjá-
ist betri og fullkomnafi bók 'síðar.