Freyja - 01.01.1906, Blaðsíða 9

lengi eftir að hann var farinn. Loks fór ég þó að pakka niður í
eina kistu þaö sem mér var allra nauösynlegast af fötum mínum,
náöi í ökumann til að koma mér og henni á vagnstöðvarnar en á
meöan ég var að koma þessu í verk,sendi ég Betti gömlu ofan í bce
eftir einhverju sem ég ekki þarfnaðist og var svo náttúrlegu farin
þegar hún kom aftur. Ég hafði dálítið af peningum ogkeypti mér
strax farbréf—hvert, vissi ég varla enda var mér sama. Ég lét
merkja kistuna mína til sama staðar og farbréfið var keypt og beið
svo eftir eimlestinni, en hefði orðið eftir af henni hefði ekki aldrað-
ur maöur, sem sat gegnt mér og sá mig kaupa farbréfið, tekið mig
með sér og séð um mig til Harrisburg, svo var ég þá utan við mig.
Enda vissi ég ekkert um mig eftir að ég fór af stað með lestinni
fyr en ég raknaði við á sjúkrahúsinu í Harrisburg eftirfjögra vikna
meðvitundarlausa legu þar. Gamli maðurinn hafði komið mér
þangað og með aðstoð hans náði ég farangri mínum þegar ég kom
á flakk, og það var tveim vikum áður en ég varð fyrir hestunum og
það hefði ég ekki orðið hefði hugurinn veriðhe.ima. En hann var
þá eins og oftar hjá Owen, mér gengur örðugt að slíta hann úr
huga mínnm því ég elska hann enn þá. “
Hér þagnaði Cora, sárin voru enn ekki gróin og endurminning-
in um ástarsæluna og vonleysið sem hún endaði í,sigraði hana með
öllu,svo Imelda vafði hana að sér eins og örmagnabarn. Allt í einu
greip Cora hönd systur sinnar og sagði,- ,,Ó getur þú fyrirgefið
mér, systir mín? Þú getur ekki ímyndað þér hvað það er erfitt að
slíta hann alveg úr hjarta mínu. Astin til hans er mér yfirsterkari
hún sigrar mig hversu einlæglega sem ég reyni að sigra hana. “
,,Vesalings litla systir mín, hefi ég þá með breytni minni gefið
þér ástæðu til að halda að ég myndi bœta átölum ofan ásorgþína?
Ég meinti alls ekki að gjöra það, því þó mérfyndist þú allt of fljót-
foer í œsku og þú hafir kannske verið það, þá hefi ég ef til vill mis-
skilið þig líka. Og hafir þú orðið brotleg við lögin, sem ekki eru
nema mannaverk og ófullkomin, þá hefir þú sannarlega 1-iðið nóg
fyrir það. Og þó að þú tœkir feginsamlega móti gæðum þeim sem
lífið rétti að þér—n. 1. ást góðs manns, þá lái ég þér það ekki. Ég