Tíminn - 06.05.1919, Blaðsíða 3

TÍMINN
123
um fyrlrtæki þau, sem uefnd eru í 1. og 2.
málsgrein.
12. gr.
Landeiganda einum er heimil istaka á
vatni sinu. Eigi má torvelda eða hefta um-
ferð um ísinn að nauðsynjalausu með ístök-
unni. Svo skal og gera nauðsynlegar varúð
arráðstafanir til að afstýra hættu, svo sem
með pvi, að setja girðingar eða merki. Nán-
ari fyrirmæli geta hjeraðs- eða bæjarstjórnir
sett um pessi efni.
13. gr.
Nú eru vatnsrjettindi af hendi látin án
pess að eignarrjettur að landi sje jafnframt
látinn, og fer pá eftir reglunum um kaup á
fasteignarrjettindum.
Nú er af hendi látinn hluti fasteignar, sem
að vatni liggur og er pá vatnsbotninn og
vatnsrjettindin falin í kaupinu, nema öðru-
vísi sernji, pó með peim takmörkunum, sem
af 9, gr. leiða, og skulu næg og kauplaus
landsafnot fylgja hinni upphaflegu fasteign
til hagnýtingar vatnsrjettindum hennar eftir
nefndri grein.
Nú er sameignarlandi skift eignarskiftum
eða afnota, og skal pá hverjum eignarhluta
fylgja svo auðnotaður vatnsrjettur sem unt er.
XIX. lcaili.
Um notkun vatns til keimilis- og
búsþarfa, iðnaðar og iðjn,
án vatnsorkunota.
14. gr.
Eiganda fasteignar er rjett að veita til sín
pvi vatni, sem um hana rennur eða á henni
er, um föst veitutæki, til heimilis- og bús-
parfa á eigninni, eða til iðnaðar og iðju, sem
á lienni er rekin, enda sje eigi ineira vatni
veitt en pörf er á og vatni pví, sem af-
gangs verður, veitt í farveg svo nærri upp-
tökum veitunnar, að öðrum sem tilkall eiga
til vatnsins, verði sem minst tjón eða bagi
að veitu hans.
15. gr.
Nú er vatn of litið til pess að fullnægja
pörfum peim, er í 14. gr. segir, og á pá
hver fasteign, er vatnsrjettindi fylgja, sama
tilkall til vatnsins eftir pörfum sinum.
Heimilispörf gengur fyrir búspörf og bús-
pörf fyrir iðnaðar- éða iðjupörf.
Ef menn skilur á um pað, hversu hver
purfi mikils vatns, skal úr pvi skorið með
mati.
16. gr.
Heimilt er bæjarstjórn að koma upp
vatnsveitu til pess að fullnægja pörfum al-
mennings i kaupstaðnum.
17. gr.
Þá er bæjarstjórn hefir komið upp vatns-
veitu um kaupstað, má svo ákveða í sam-
pykt, að hún skuli hafa einkasölu á vatni
til hverra parfa sem er á pví svæði kaup-
staðarins, sem vatnsveitunni er ætlað að ná
yfir og hún getur fullnægt, svo og á höfn
hans.
18. gr.
Til pess að standa straum af kostnaði
við vatnsveituna, skal bæjarstjórn heimilt,
ef vatnið er ekki selt eftir mæli, að heimta
vatnsskatt af öllum húseignum i kaupstaðn-
um. Bæjarstjórn ákveður upphæð skattsins
alls ár hvert, en eigi má hún fara fram úr
5°/oo (fimrn af púsundi) af brunabótavirð-
ingu húseigna, er skatti pessum eiga að
svara. Skatturinn skal lagður á húseignir
eftir gjaldskrá, með ílokkun eftir virðingar-
verði og tölu ibúða, og má eigi nema meiru
en 6°/oo (sex af púsundi) af brunabótavirð-
ingu á neinni húseign.