Tíminn - 06.05.1919, Blaðsíða 32

152
TÍMINN
búskap þjóðanna, cins og raun er á orðin,
þá er það nauðsynlegt og sanngjarnt, að
ríkið geti sett einstaklingsrjettinum yfir
vatninu ýmsar skorður, er miða til almenn-
ingsheilla og hagsmuna rikisins.
fetta hefir ávalt vakað fyrir minnililutan-
um við samningu vatnalagafrumvarpsins,
og þá ekki síst að þvi er við kemur kafl-
anum um notkun vatnsorku og miðlun.
En þessi ihlutunarrjettur ríkisins má að
skoðun minnihlutans ekki verða svo víð-
tækur, að insti kjarni eignarrjettarins sje
skertur, en það telur minnihlutinn að orð-
ið sje, þegar einstaklingurinh að tilhlutun
ríkisins verður að láta vatnsrjettindi síu
af hendi bótalaust.
Minnnihlutinn litur svo á, sem ríkið liafi
elcki frekari rjett til þess að svifta einstak-
linginn valni eða vatnsrjettindum, heldur
en til þess að taka af honum land, pen-
inga eða aðra eign. En hvort gerlegt sé
að breyta grundvelli íslenskrar þjóðfjelags-
skipunar, afnema allan eignarrjett, er atriði,
sem minnihlutinn leiðir hjá sjer.
(Tilvitnanir ern til útgáfn Vilhjálms Finsens af
Grágás: Konungsbók síðari deild merkt II). Staönr-
hólsbók, mcrkt II. (Ótgáfn IS',2 og 18i9). Jónshók, útg.
Ólafs Ilalldórssonar 1901).