Tíminn - 06.05.1919, Blaðsíða 8

128
TÍMINN
lögð eru á samkvæmt heimild i löggiltum
áveitusampyktum.
Sampyktir, sem gefnar hafa verið út eftir
eldri lögum, halda gildi sinu.
V. lzafli.
Um þurknn lands.
43. gr.
Ef Iandeigandi getur ekki losnað við vatn
sem bagi er að, má hann veita pvi i vatns-
rásir, farvegi, eða skurði á landi annars
manns eða grafa skurði á landi hans, en
jafnan skal hann bæta pað tjón, sem hlýst
af fráveitu vatnsins.
Ekki má veita vatni úr skurðum, sem al-
staðar eða sumstaðar eru opnir inn í lok-
ræsi á landaréign annars manns, nema
matsnefnd telji pað bagalaust.
44. gr.
Ef skurðirnir gegnum landareign annars
manns eru einnig til gagns fyrir hann, pá
cr hann skyldur að taka pátt i kostnaði
við skurðgröftinn og viðhald skurðanna.
Nú vill maður, samkvæmt 43. gr., veita
bagalegu vatni í skurð annars manns, og
má pá setja honum pað skilyrði, að hann
greiði hinum upp í skurðkostnaðinn, sem
svarar pvi gagni, er hann hefir af skurðin-
um, og jafnan skal bonum skylt að kosta
viðhald skurðsins að sínum hluta.
45. gr.
Ef einhver vill veita bagalegu vatni frá
sjer yfir landareign annars manns, samkv.
43. gr., og peim semur ekki, pá skal mats-
nefnd gera út um pað, hvort og að hve
miklu leyti sú fráveita verði að teljast hag-
kvæm, prátt fyrir pað óhagræði, sem hinn
kann að verða fyrir. Skal pví næst ef til
kemur, ákveða stefnu skurðarins, dýpt hans,
breidd og lengd, og tiltaka hvenær hann
skuli gerður, og ennfremur hvort hann skuli
vera opinn eða lokaður, og hvað gera skuli
við uppmoksturinn. í sömu matsgerð skal
gera úl um pað, hvort landeiganda beri
skaðabætur, og pá hve miklar. Má hann
velja um, hvort hann kýs heldur borgun í
eitt skifti fyrir öll, eða árlegt afgjald. Pá
skal og, ef svo ber undir, gera um pað,
hvort eigandinn, ef skurð á að grafa á
landi hans, skuli taka pátt í kostnaðinum,
og að hve miklu leyti; skal pá einnig á-
kveða, livernig skuli fara um viðhalds-
kostnað.
46. gr.
Ef purka skal land, sem tveir eða fleiri
eiga saman, pá er hver meðeigandi skyldur
að taka pátt í gerð og viðhaldi peirra frá-
veituskurða, sem koma hinum að notum,
og pað jafnt á sameignarfandi sem á land-
areign annara manna, ef skurðirnir ná
pangað. Matsgerð skal ráða úrslitum um
nauðsyn skurðanna og skiftingu á kostnað-
inum.
47. gr.
Ráðherra getur heimilað eignarnám á
landi og rjettindum, ef pess gerist pörf í pví
skyni, að grynka vatn eða purka úpp vötn,
tjarnir eða mýrlendi, eða til pess að víkka,
eða rjetta farveg, eða á annan hátt veita
vatni burt til pess^að auka land eða bæta.
48. gr.
Ef ræða er um fráveitu vatna í pvi skyni
að auka íand eða bæta, og landeigendur
verða ekki á eitt sáttir um pað, að ráðast i
fyrirtækið, en peir, sera vilja sinna fyrir-
tækinu, myndu hljóta meira en helming
hagnaðar af landbótunum, pá getur ráð-
herra, ef peir æskja pess, ákveðið að peir
aðrir landeigendur, sem gagn myndu hafa